vrijdag 22 januari 2010

Het is nu echt begonnen!

De voorbereidingen zijn nu echt in volle gang. Ik heb ondertussen mijn baan opgezegd. Ik stop per 1 april zodat ik vanaf dan de vele klussen kan organiseren.
We hebben nogal wat meneren en mevrouwen over de vloer gehad die ons huis en onze kasten kwamen bekijken. Tenminste, zo legt Lukas dat uit. In het echt waren dat de makelaars en verhuizers. En die hebben uitgebreid Lukas zijn 'Cars bed' mogen bewonderen. Ondertussen staat ons huis te koop. Vandaag is het op Funda zichtbaar en er hebben zich al gelijk 2 kijkers aangediend. Dat is hopelijk een goed teken.

Nou is het natuurlijk ook een leuk huis, waar we niet zomaar vandaan zouden gaan als we niet naar het buitenland zouden vertrekken. Net als dat ik een leuke baan heb, die ik niet zomaar zou opzeggen als deze reis zich niet had voorgedaan. Maar toch heb ik er helemaal vrede mee en kijk ik uit naar deze nieuwe uitdaging. Wat ik zelf ga doen weet ik nog niet. Eerst maar even wennen en de kinderen rust geven. Zij gaan in augustus beginnen op hun nieuwe school en dan ga ik eens rondkijken. Een baan, ontwikkelingswerk, een cursus, op school helpen, ik zie het wel. Ik ben er niet bang voor dat ik niets te doen krijg.
Maar voor nu ga ik eerst maar eens het verhuizingsproject tot een goed einde brengen.

Mochten jullie ondertussen nog iemand weten die een huis wil kopen of die een leuke HR baan ambieert, laat het dan maar even weten! Dat helpt weer een stap in de goede richting.

zaterdag 9 januari 2010

De voorbereidingen beginnen

We zijn rond met Tebodin over onze voorwaarden voor onze reis naar India. Dat betekent dat we kunnen beginnen met onze voorbereidingen. En we moeten gelijk vaart maken, want we hebben besloten dat we de eerste week van juni naar Chennai vertrekken. Tot die tijd zal Dietrich alvast een paar keer naar India en het Midden Oosten reizen om zich voor te bereiden.

Spannend wordt het wel, want we willen ons huis voor de tijd verkopen, we moeten een huis in Chennai gaan regelen, alle inboedel moet 8 weken met een boot mee en er moet een school geregeld worden voor de kinderen.

Dietrich en ik hebben er wel zin in. We zien het als een uitdaging die ons veel goeds kan brengen. Dana is denk ik ook blij straks, want zij vindt deze kou in Nederland echt helemaal niets!

Via deze blog gaan we jullie op de hoogte houden van onze reis. Zo kunnen jullie het allemaal een beetje met ons meemaken.

Groeten,
Jeannette