vrijdag 28 mei 2010

Nomadenbestaan

We leven nu al anderhalve week als nomaden. Eerst een paar dagen in Zevenhuizen in een vakantiehuisje, daarna een weekje in Enter (Overijssel) in een vakantiehuisje en nu de laatste 2 nachten in Nederland bij mijn ouders. Onze sleutelbossen zijn gereduceerd tot 0 sleutels, we hebben geen huis, geen auto's en geen spullen meer. Behalve de spullen in onze koffers waar we nu uit leven. Maar..... het went.

Wat minder went is het steeds maar weer afscheid nemen. Of eigenlijk tot weerziens zeggen. Toen ik in maart van al mijn collega's bij Every Angle afscheid nam, zei mijn directeur mij geen afscheid te nemen, maar alleen tot weerziens te zeggen. Het was immers geen afscheid voor altijd. Het is maar tijdelijk...
Wat heb ik de laatste tijd veel aan deze woorden gedacht. In maart nam ik het nog niet zo zwaar. Maar ondertussen zijn er al heel wat tranen gevloeid met het tot weerziens zeggen van al onze familie en vrienden. Nu weet ik hoe fijn het is te bedenken dat het 'afscheid' inderdaad maar voor tijdelijk is en gelukkig niet voor altijd. Toch blijft het natuurlijk nog steeds moeilijk te weten dat je je vrienden en familie voorlopig niet in 'het echt' kan zien. Gelukkig bestaat er tegenwoordig internet en kun je goedkoop telefoneren.

Afgelopen week hebben we trouwens een heerlijk weekje gehad met mijn ouders, mijn zus, haar man en dochtertje. We hebben echt met elkaar nog even van de laatste week kunnen genieten. Dat is iets waar we met veel plezier op terug kunnen kijken.

En dan nu de laatste 2 dagen. Morgen een dikke knuffel brengen bij mijn oma's en dan zondag wordt het wel heel serieus. We worden om 5.30 uur opgehaald met een taxibusje, die ons en onze 7 koffers en rugzak naar Brussel zal brengen. Mijn ouders en Karin komen ook mee naar Brussel. En dan zal onze vlucht om 10.30 uur vanuit Brussel vertrekken. Voor degenen die ons willen volgen, ons vluchtnummer is 9W225.
We zullen lokale tijd om 23.30 uur landen in Chennai. En dan kunnen we de volgende ochtend naar ons appartement waar we de komende weken zullen doorbrengen. Voorlopig hebben wij geen internet, dus het kan zijn dat we een tijdje niet op de blog kunnen schrijven. Daarna krijgen jullie natuurlijk een uitvoerig verslag van de eerste weken.

Bedankt voor al jullie lieve reacties persoonlijk, per mail of per post en het ga jullie goed!
Tot weerziens (en tot die tijd tot mails)!
Dietrich, Jeannette, Lukas en Dana

maandag 17 mei 2010

Ingepakt en....

Vanochtend om 5 minuten voor 8 stonden 3 verhuizers voor de deur. Het inpakken gaat echt in sneltreinvaart. Wat gaan die mannen snel! Ondertussen ben ik met de kinderen koffers naar mijn ouders en straks naar het vakantiehuis aan het brengen. Alles om de kinderen een beetje bij het huis weg te houden. Lukas helpt namelijk heel graag, maar loopt daardoor alleen maar in de weg. En Dana maakt alles kwijt (vanochtend een half uur naar mijn autosleutels lopen zoeken) en is bang dat de verhuizers aan haar jurkjes en lamp zitten.
Zaterdag en zondag hebben Dietrich de koffers ingepakt. Wel lekker dat we nu niet meer hoeven nadenken over wat in welke koffer moet. En straks als alles is ingepakt en in de container zit, dan keert de rust echt weer terug.
Wij zullen de komende dagen nog wel druk zijn met wat kleine dingetjes, maar het grote werk zit er voorlopig op.

maandag 10 mei 2010

Nog maar een week

Oh, oh, de tijd gaat zo snel... Zondag moeten alle koffers ingepakt staan met spullen voor de komende 6 tot 8 weken. En dan geven we maandag de andere spullen in handen van de verhuizers. Zij gaan maandag en dinsdag alles inpakken en in de zeecontainer laden. Dan volgt voor ons alleen nog een laatste schoonmaak en grofvuil actie. En dan dragen we de sleutel donderdag over aan de nieuwe bewoners.
Wij trekken maandag voor 5 dagen in een Landalhuisje in Zevenhuizen. Vandaaruit zullen wij de laatste dingen regelen. We zijn dan ook alleen nog maar bereikbaar op onze mobiele nummers.
Het blijft een gek idee, maar het wordt wel steeds meer realiteit. Des te meer omdat we nu echt elke dag heel druk bezig zijn met actielijstjes afwerken, nadenken over wat er op de boot moet en wat in de koffers. En natuurlijk door de vele afscheidsbezoekjes en etentjes. Dat hakt er nu wel aardig in! Ook bij de kinderen merk je het wel. Ze zijn moeier dan normaal en vooral Lukas zegt dat hij af en toe verdrietig is om zijn vriendjes.

Wij zullen jullie zoveel mogelijk op de hoogte houden van de komende ontwikkelingen. Op de blog zelf (http://www.degondisinindia.blogspot.com/) heb ik onder de berichten ook een link naar een fotoalbum geplaatst, zodat je daar ook af en toe nieuwe foto's kunt zien. Deze staan er al een tijdje, maar degenen die via de mail de berichten volgen, komen niet altijd op de blog zelf en hebben dit niet altijd ontdekt.

maandag 3 mei 2010

Afscheidsfeestjes

Afgelopen zaterdag en zondag stonden in het teken van afscheidsfeestjes. Dit gaf ons de gelegenheid om de meeste vrienden nog een (soms) laatste keer te zien voordat we naar India vertrekken en nog even bij te kletsen. Wij hebben er enorm van genoten! Het is heel druk geweest en daarom hebben we niet voor iedereen evenveel tijd gehad, maar het feit dat we nog een keer samen konden zijn met iedereen was heel fijn. De kinderen hebben het ook geweldig gehad.
Ondanks de (vele) regen was ook het springkussen in de tuin een groot succes. De kinderen waren er niet vandaan te slaan.

Al dit afscheid doet ons wel realiseren wat voor fijne vrienden, familie en fijne omgeving we achterlaten. Het feit dat we naar India te gaan om ook daar met familie en vrienden een aantal jaar door te brengen maakt dit natuurlijk wel helemaal goed. Maar we zijn heel dankbaar voor alle mooie contacten in Nederland en hopen dat deze door de afstand niet verloren gaan.