Land van mogelijkheden en onmogelijkheden

In India zijn vele dingen mogelijk. Je kunt hier stinkend rijk worden en dan 4 grote huizen voor eigen gebruik hebben met 6 auto's ervoor. Je kunt hier ook je skelter laten repareren voor 80 cent terwijl je daar in Nederland geen enkele winkel voor kon vinden die dat kon. Maar het is  onmogelijk om een stabiele electriciteitsvoorziening te hebben of je telefoon en internet verbinding te hebben zonder dat die eens in de twee weken stopt met werken. Het is ook onmogelijk om je huis miervrij te krijgen. Soms word je verrast en verblijd door de mogelijkheden, maar soms word je ook ontzettend moe van de onmogelijkheden. Gelukkig komt er dan altijd weer een nieuwe dag met nieuwe mogelijkheden.

Stoplichten, onzin!

Wij wonen aan ee zijstraat van een drukke hoofdweg, ECR (East Coast Road). Op de ECR stonden tot kort geleden politiemannen op de drukke kruispunten om het verkeer te regelen. Dat is nogal arbeidsintensief, want er is altijd veel verkeer op de ECR. De laatste maand zijn er op de drukke kruispunten verkeerslichten geplaatst. Wat een vooruitgang, denk ik dan tenminste. Mijn chauffeur en vele andere chauffeurs hier denken daar anders over. Deze stoplichten zijn maar onzin! Wanneer het erg druk is willen ze nog wel naar de stoplichten luisteren. Maar wanneer er iets minder verkeer is, wordt er vrolijk doorgereden wanneer het stoplicht op rood staat. Dit heeft mij al aardig wat discussies met mijn chauffeur opgeleverd, want hij moet van mij wel stoppen bij rood licht. Onzin vindt hij, want dat doen anderen toch ook niet? Er wordt nu dus flink gezucht en gemopperd bij elk stoplicht dat we tegenkomen. En een stoplicht bij een T-splitsing is het echte toppunt, dat is nu toch echt niet nodig, vindt hij.

Tijd

Lukas en Dana zijn gisteren met de naschoolse activiteiten begonnen. Dit betekent dat ze om 12 uur, na hun les naar een ander lokaal gaan, waar ze met de andere deelnemende kinderen eten. Daarna beginnen ze met activiteiten zoals zwemmen, buiten sporten, kleien, kleuren, origami en dansen. Van te voren hadden ze er veel zin in. Nu ze begonnen zijn is het toch even wennen. Vandaag was ik op school voor een afspraak over het jaarboek en kwam ik net naar buiten toen de wisseling van klas plaatsvond. En ik zag Dana in tranen bij de juf. Lukas zag zijn zus huilen en begon natuurlijk spontaan ook. Na enige twijfel ging ik toch maar even kijken. Gelukkig kon Lukas getroost worden en ging hij alsnog de klas in. Dana moest haar eigen klas in, maar wilde natuurlijk niet zonder haar moeder. Dus ben ik er maar gezellig bij gaan zitten. Na enige tijd kwam een van haar eigen juffen langs en mocht ik weg als haar eigen juf maar bij haar bleef. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik om 3 uur 's middags op school kwam om ze te halen, hadden beide kinderen het zo naar hun zin dat ze niet meer naar huis wilden. Dana had de grootste verhalen over haar zwemles en Lukas had een vis gevouwen en gekleurd.

Nu de kinderen van 9 tot 3 op school zitten is voor mij een soort vakantie aangebroken. Zo voelt het in ieder geval. Wat een rust en wat een vrijheid. Gisteren ben ik maar eens begonnen met de eetkamer opruimen. Overal in huis ligt rommel. Ik kwam er gewoon niet aan toe. Ik heb me voorgenomen om elke dag maar een stukje te gaan opruimen. Verder kon ik ook nog een half uur lezen en mijn yoga oefeningen doen. En ik had ook nog tijd om te koken. Heerlijk! En dat onder het genot van de muziek die ik leuk vind, zonder dat Dana deze weer uitzet en haar eigen muziek aanzet.
Vandaag had ik een afspraak op school, ik ga helpen met het jaarboek. En ik heb, zoals jullie misschien hebben gezien de layout van mijn weblog eens even aangepast. Totaal onbelangrijk werk, maar ook wel leuk om te doen. En als laatste heb ik het Philips Service Center nog eens gebeld, want de televisie-maak-meneer is nog steeds niet geweest: Nee mevrouw, er komt vandaag echt iemand langs... Nee dus... niemand gezien. En heb ik Panasonic Service Center gebeld, want daarvan komt ook al een week iemand langs. Deze heb ik elke dag aan de lijn en ook daar zeggen ze elke dag: ja mevrouw, vandaag komt er echt iemand langs...Ook nee dus, er is vandaag echt niemand geweest, en gisteren ook niet en eergisteren ook niet....Gelukkig heb ik met Lukas zijn verjaardag destijds een kleine extra koelkast gekocht, anders had ik nu niet zo geduldig geweest.
Overige plannen voor deze week: blijven bellen naar de Service Centers, mijn vergunning ophalen bij het immigratiekantoor zodat ik echt in India mag blijven, naar yogales, met school overleggen voor de sportdag van Lukas, een boek lezen, beetje opruimen en wie weet nog even met iemand koffie drinken. Mensen, mensen, wat een vrije tijd. Heb ik al zolang niet gehad. Is absoluut een luxe om gewoon eens na te denken wat ik nu weer kan gaan doen.

Nieuwe foto's

We hebben weer nieuwe foto's online! Klik op de foto om naar het album te gaan.

Sinterklaas in Chennai

Bij ons is de Sinterklaas gekte ook een beetje toegeslagen. Op 4 december komt Sinterklaas namelijk ook echt in Chennai voor alle Nederlandse en Belgische kinderen. En natuurlijk moet daar wat spanning en sfeer omheen gebouwd worden. Lukas en Dana waren gisteren vrij en daarom hebben we op de regenachtige morgen maar eens lekker een DVD van een Sinterklaasshow opgezet. En mijn ouders hadden knutsel Sint en Piet hoeden meegebracht en ook deze hebben we in elkaar geknutseld. Ondertussen een Sinterklaas CD op de achtergrond. Ik ben op zoek gegaan naar kruidnoot recepten en speculaaskruiden recepten. Alles is nu in huis. Bij het volgende regenachtige moment kunnen we dus lekker kruidnootjes gaan bakken! De kinderen zijn al in de stemming... Het is nu dus even wachten en spanning opbouwen tot 4 december!

Mijn ouders zijn ondertussen weer in Nederland. Het was erg gezellig om ze om ons heen te hebben. Het doet je ook wel weer realiseren wat je allemaal hebt achtergelaten in Nederland. Daar sta ik over het algemeen niet zo bij stil, maar als je dan weer heerlijk mensen van 'thuis' om je heen hebt, denk je er wel meer over na. Gelukkig krijgen we in december Rob, Liesbeth, Tom en Bram op visite. En dan zijn we van plan om in april naar Nederland te komen. Waarschijnlijk komen Lukas, Dana en ik 6 weken en Dietrich komt 3 weken. De kinderen hebben namelijk vanaf half april 2 maanden zomer vakantie en dan wordt het hier rond of boven de 40 graden. Lijkt mee heerlijk om dan maar even naar de lente in Nederland te vertrekken.

Nu mijn ouders weer weg zijn is het gewone leven weer begonnen. De kinderen gaan naar school en zijn 's middags thuis of we gaan naar zwemles. Vanaf volgende week beginnen ze met extra activiteiten op school en komen ze pas om half 4 thuis. Geeft mij wat meer tijd voor mijzelf. Lijkt me heerlijk, maar ook wel spannend. Wie weet heb ik dan opeens tijd over en moet ik gaan nadenken hoe ik mezelf bezig moet gaan houden. Heb ik tot nu toe nog geen tijd voor gehad. Gelukkig heb ik me al aangemeld om mee te helpen met het jaarboek van school. En ze weten daar ook dat ik in ben voor andere activiteiten. Maar eens kijken wat er gaat gebeuren. Ik heb me voorgenomen om ook eens lekker in een stoel te gaan zitten met een boek op mijn balkon. Want sinds ik hier ben heb ik daar nog niet echt tijd voor gehad....

Bijna niets van de orkaan gemerkt

De orkaan Jal die afgelopen zondagnacht bij Chennai aan land zou komen en waar wij helemaal op waren voorbereid heeft op het laatste moment zijn route aangepast en was op zee al flink in kracht afgenomen. Wij hebben hierdoor niet teveel van de orkaan gemerkt. De dag voor de orkaan heeft het wel flink geregend en de zee was grauw en ruw. Ten noorden van Chennai is de orkaan uiteindelijk aan land gekomen en heeft daar nog wel het een en ander aan overlast veroorzaakt. Voor ons was het de volgende dag alweer stralend weer. De kinderen hebben nog wel een dag vrij gekregen, omdat flinke regen werd voorspeld, maar daar hebben wij niets van meegekregen. Het enige wat wij hebben meegekregen van deze orkaan is veel fluctuaties in de stroom (lichtjes aan, lichtjes uit) hierdoor een kapotte televisie en een telefoon en internet verbinding die een paar dagen is uitgevallen. Op de televisie na is nu alles weer gerepareerd.

Mijn ouders zijn weer lekker terug naar het resort gegaan op maandag en wij hebben ze weggebracht, zodat we ook nog lekker een dagje in het zwembad konden zwemmen. Vandaag komen mijn ouders weer thuis en kunnen we nog even lekker een paar dagen van elkaar genieten.

Veilig thuis

De mensen die het weer in Chennai in de gaten houden, weten misschien dat er een lichte orkaan (JAL) naar ons onderweg is. Hier weten de meeste mensen dat nog niet zo goed, maar wij hebben het weer in de gaten gehouden. Dit betekent dat we onze heerlijke vakantie in Mahabalipuram maar even hebben afgebroken. We hadden 2 heerlijke kamers vlak bij de zee, maar met de wind van vandaag kwam de zee ons al iets te dichtbij. Vanaf vanavond wordt de wind sterker en het weer slechter en morgen zal waarschijnlijk de orkaan hier vlakbij Chennai aan land komen. Er worden dan ook hoge golven verwacht en dan wil je niet al te dichtbij de zee zitten. Al wordt wel voorspeld dat de golven dan fenominaal zullen zijn.
Wij zitten nu heerlijk veilig in ons eigen huis, hebben eten voor de komende 3 dagen in huis en ons kan niets gebeuren. Mensen met kleine onstabiele huisjes vlakbij de zee zullen morgen wel in een moeilijkere situatie terecht komen. We zijn benieuwd hoe het morgen gaat verlopen. Voor ons ook een nieuwe ervaring. Maar we wilden jullie in ieder geval laten weten dat we weer veilig in ons eigen (sterke) huis zijn. We gaan het weer maar eens vanuit ons raam bekijken.

Ouders op bezoek

Sinds afgelopen week genieten we van de aanwezigheid van mijn ouders bij ons thuis. Het is heerlijk om eindelijk eens in het echt te laten zien hoe het leven hier is, hoe we wonen, hoe de school is, met welke mensen we contact hebben. Dat het leven hier ook echt wel leuk is. Verder is het heerlijk om gewoon eens even lekker bij te kletsen, alle tijd voor elkaar te hebben en de kinderen met hun opa en oma herenigd te zien. We brengen de dagen heel relaxt door. De kinderen hebben gewoon school gehad, dus opa en oma konden ze elke dag van school halen. We doen wat boodschapjes, gaan naar zwemles en zwemmen dan zelf ook onze baantjes. En zondag zijn we op stap geweest naar een kunstmuseum en een openlucht museum.Verder zitten we lekker in de tuin, lezen een boek en kletsen wat. Dietrich is op reis geweest, maar is vanochtend weer thuis gekomen. En morgen vertrekken we voor 4 dagen naar een hotel in Mahabalipuram. Dat is hier een uur rijden vandaan. Daar gaan we lekker vakantie vieren en we zijn ook van plan Mahabalipuram en Pondicherry te bezoeken.De kinderen hebben donderdag en vrijdag vrij vanwege Diwali, een van de belangrijkste Hindufeesten. Het is het lichtjesfeest en wordt gevierd op vrijdag. Dat betekent dat we een hoop vuurwerk kunnen verwachten. De kinderen zijn daar helemaal niet dol op, dus of we daarvan gaan genieten weet ik nog niet.

Wanneer ik mijn laatste blogbericht nog eens doorlees, merk ik dat mijn verhaal wel erg zwart wit overkomt wanneer het opgeschreven staat. Ik vertel dat ik er steeds weer achterkom dat je mensen niet zomaar kan vertrouwen. Ik wil natuurlijk helemaal niet de hele Indiase bevolking een etiket opplakken. Gelukkig is een groot deel van de bevolking helemaal niet zo en hebben we leuk contact met veel mensen. Alleen er zijn altijd wel wat mensen waar je wel mee op moet letten. Vaak mensen die uit een moeilijkere leefsituatie komen. Het betekent vooral dat je niet naief moet zijn en even moet afwegen of je mensen kunt vertrouwen. Maar gelukkig kan het ook vaak genoeg wel.