zondag 19 september 2010

Hoogte en dieptepunten

Alweer meer dan een week geleden sinds mijn laatste bericht. En in die tijd zijn we weer lekker bezig geweest. Ons verblijf hier vliegt vaak voorbij. En dat brengt natuurlijk allerlei leuke en minder leuke dingen met zich mee.
Zo zijn we al 6 weken met een loodgieter bezig om alles in ons huis in orde te krijgen, maar hebben we nog steeds geen warm water in onze badkamer. En omdat het nu langzaam wat koeler wordt (gemiddeld 32 graden, 's nachts 25 graden) is het 's ochtends toch wel lekker dat het water wat warmer wordt. Deze week is wel onze koelkast eindelijk gerepareerd en zijn ook eindelijk alle electriciteitsproblemen (hopelijk) opgelost. Zeg nooit dat alles is opgelost, want elke dag kunnen er weer nieuwe verrassingen naar voren komen. Aan onze telefoon en internet verbinding wordt gewerkt. We dachten dat deze week te kunnen regelen, maar nu blijken de verbindingslijnen te zijn gebroken en brengt dat weer allerlei ingewikkeldheden met zich mee. Ondertussen heeft Dietrich het superdruk op zijn werk en is vaak van 's ochtends kwart voor 7 tot 's avonds na 8 uur weg.
Gelukkig zijn er ook veel leuke dingen. Vorig weekend hadden we Dietrichs 3 beste vrienden te gast. Was erg gezellig en ook de kinderen vonden het geweldig. Goed om al die vrienden bij elkaar te zien. Vorige week hebben we ook een nieuw hondje opgehaald. Hij heet Vlekkie en het is een schatje. Hij is 5 weken oud, eet goed, is gezond en houdt erg van spelen. Gisteren zijn we naar school geweest voor de 10-minuten gesprekken en de kinderen doen het goed op school. Aandachtspunt is (natuurlijk) het uitbreiden van het Engelse vocabulair en voor Lukas het oefenen in schrijven en lezen. Daar gaan we een beetje mee helpen, maar we willen Lukas niet teveel pushen. Hij is nog maar 5 en hij is hier nog maar net. Hij is eager genoeg, dus het komt wel. Verder hebben we gisteren een ander Indiaas gezin op bezoek gehad. Was erg gezellig. Ze hebben kinderen van 4 en 7 jaar. De vader komt uit Hyderabad en ze hebben de laatste 10 jaar in USA gewoond. Er waren veel overeenkomsten en lijkt op een leuk nieuw contact.
En Lukas en Dana zijn vanaf deze week met extra zwemlessen begonnen in het grote zwembad op school. Het leuke hiervan is dat ik tijdens hun zwemuurtje ook kan zwemmen. Geeft mij heerlijk de tijd om wat baantjes te trekken in een heerlijk leeg zwembad in de buitenlucht. Eindelijk heb ik hiermee wat tijd en leuks voor mijzelf gevonden. Dana is helaas nog niet zover dat ze de les volgt en wil ook niet de hele tijd alleen in het kikkerbadje spelen. Ze vindt het veel leuker om zich aan mij vast te klampen als een aapje terwijl ik mijn baantjes trek. Dus ik zwem op mijn buik en op mijn rug met een extra baggagepakketje. Is extra oefening denk ik dan maar. Ondertussen is zij niet meer bang voor het grote zwembad en leert zij alvast langzaam om met haar benen te trappelen. Lukas krijgt ondertussen de helft van de tijd priveles met als resultaat dat hij nu 3 meter zonder bandjes of plankje zwemt en met zijn hoofd makkelijk onder water durft. Het is leuk om te zien hoe de zwemleraren het hier doen en wat voor effect dat heeft op de kinderen.

dinsdag 7 september 2010

Schoolevenement

Zondag hadden Lukas en Dana het jaarlijkse schoolevenement. Dat vergde flink wat voorbereiding, dus Lukas en Dana hebben veel geoefend in de klas. Het was eerst gepland op 28 augustus, maar door de regen in de voorafgaande week (en de daarbij behorende vrije dagen) werd het evenement uitgesteld naar zondag 5 september. Dat alleen al gaf wat verwarring, want de kinderen waren er helemaal klaar voor en wilden graag hun optreden op school doen.
Zondag was dan eindelijk de grote dag. Lukas ging als Punjabi en Dana als Dora verkleed naar school. Lukas was eigenlijk gevraagd de "English man" te spelen in het optreden. Maar het feit dat hij dan geknield de hand van een ander meisje moest kussen ging hem echt te ver. Dat was huilen geblazen. 2 juffen probeerden hem over te halen en zelfs een gesprek met mama hielp niet. Dat meisje was niet uit zijn klas, dus geen vriendin en hij wilde het echt niet. Hij wilde "Balle balle" dansen. En zo geschiedde het. De juf paste het optreden aan en Lukas werd een Punjabi. Het optreden was erg leuk. De eerste keer stond Lukas vol spanning op het podium. Hij moest als laatste zijn act uitvoeren en zijn dans werd ontvangen met groot applaus van het publiek. Samen met de voorafgaande spanning ontstond dan ook een flinke huilbui als ontlading. Maar het was super. Later mocht hij nog een keer optreden en toen was meneer duidelijk gewend aan de aandacht.

Dana was Dora en mocht in haar mooi gemaakte klaslokaal een fotoshoot door haar ouders als Dora ondergaan. Het zag er mooi uit. Verder was heel de school prachtig versierd en waren er allemaal tentjes met eten, spelletjes, muziek en andere leuke dingen. Het was een groot feest.
Dana in haar klas
Dana als Dora
Samen met andere moeders uit Dana's klas
Lukas en zijn "Balle balle" dansLukas zijn optreden

donderdag 2 september 2010

Foto's

 (Klik op de foto om naar het foto album te gaan)

Hierbij wat foto's van de laatste anderhalve maand, onder andere Lukas verjaardag en mijn reisje naar Coimbatore van afgelopen weekend.

Zaterdagavond stapte ik met Jayanthi in de trein naar Coimbatore voor een reis van 9 uur. In Coimbatore gingen we een resort reviewen voor haar tijdschrift. We hadden het helemaal bedacht: we zouden lekker in de trein slapen, ons vervolgens heerlijk laten verwennen in het massagecentrum van het resort. Lekker eten, lekker wijntje, een echt verwenweekendje, zodat we uitgerust maandag weer terug zouden komen.
Maar ach, we leven in India en daar is niet zoveel te plannen. Het werkte dus ook iets anders uit.
De treintickets naar Coimbatore waren nog niet helemaal bevestigd, we stonden op een wachtlijst. Uiteindelijk was er een bed beschikbaar, waar we samen op geprobeerd hebben te slapen. Dat betekende vooral stug de ogen dicht houden, elke 5 minuten een andere slaappositie vinden, zere rug en schouders en geen slaap. Om 7 uur de volgende ochtend kwamen we dus moe, maar vol verwaching in Coimbatore aan. Daar werden we opgewacht door een taxi, die ons in een half uur door een prachtige natuur naar het resort reed. In het resort kregen we een luxe tent toegewezen (met heerlijke bedden), waar de de komende 21 uur zouden verblijven. We hebben heerlijk ontbeten in het restaurant en vervolgens een interview gehouden met de manager van het resort. Deze vertelde ons ook direct dat het massagecentrum helaas recent was gesloten. Geen massage dus dit weekend...
Wel kregen we een auto ter beschikking. De auto reed ons via een prachtige rit naar een natuurpark. Na een 2km lange wandeling dwars door de natuur kwamen we aan bij een mooie waterval. Onderaan de waterval was een grote Indiase menigte die aan het badderen was. Wij hebben heerlijk zitten kijken. Na de wandeling terug naar de auto werden we naar een dichtbijzijnde ashram van Isha life gereden. Jayanthi heeft veel connecties, dus na een telefoontje met een kennis, kregen we in de ashram een persoonlijke rondleiding door een swami (monnik wonend in de ashram). Deze swami vertelde veel over de leefwijze, de gewoonten en gebruiken in de ashram. Hij liet ons ook een dip in het ijskoude 'heilige' water ervaren om volledig ingesteld te zijn op de doorop volgende 15 minuten lange meditatie in de dome van de ashram. Het was bijzonder interessant om dit allemaal te horen en mee te maken. Alhoewel ik mij niet kan voorstellen om ooit een aantal maanden in zo'n ashram op zoek te gaan naar mijn innerlijke rust, lijkt mij hun 2-daagse programma met massages, meditatie en yoga in hun luze cottages geen enkel probleem om een keer mee te maken.
Moe maar voldaan reden we 's middags terug naar ons resort. We hadden het helemaal bedacht: lekker douchen, omkleden, lekker eten met een heerlijk wijntje. Helaas kwam ook hier wat roet in het eten. De manager vertelde dat de aanvraag voor de alcoholvergunning nog liep. Geen wijn dus. En eenmaal aangekomen in onze tent, waren we eigenlijk ook wel erg moe. Het eindigde die dag dus ook met een maaltijd voor de televisie, gebracht door room service. En om 21.00 uur sliepen de dames. Om vervolgens weer om 4 uur 's ochtends op te staan om zich klaar te maken voor de treinreis terug. Deze treinreis gaf ons de gelegenheid om de omgeving te verkennen, want we reisden bij daglicht. En hoewel India zoveel inwoners heeft, reisden we bijna de hele reis door ongerepte natuur en onbewoonde omgeving. Af en toe passeerden we een stadje of dorpje. Geweldig. Helaas was de trein van binnen wat minder rustig. In onze coupe was een schoolklas van 14 jarige jongens ingestapt die op 3 daagse schoolreis ging. En (Indiase) jongens die enorm enthousiast zijn, zorgen voor heel wat bijgeluiden.
Deze reis was best vermoeiend, maar het was geweldig om dit weekend een ander deel van India zo te hebben mogen ontdekken.