vrijdag 30 juli 2010

Schoonmaken en uitpakken

Woensdag zijn onze spullen aangekomen. De kinderen waren helemaal wild en konden niet wachten totdat hun fietsen tevoorschijn kwamen. Gelukkig kwamen die per ongeluk redelijk in het begin uit de 2 vrachtwagens en we hebben de doos dus maar snel uitgepakt. Alle dozen werden door de 8 Indiase mannen keurig in huis gebracht. Ik stond bij de vrachtwagen om aan te geven naar welke kamer de dozen gebracht moesten worden. Daarna hoorden ze de routebeschrijving naar de kamers nog eens van 2 a 3 mensen onderweg naar die kamer. Met als gevolg dat we 's middags ontdekten dat ongeveer 40% van de dozen alsnog in de verkeerde kamer terecht was gekomen. Na het neerzetten van de dozen en het naar boven sjouwen van de banken en eettafel van de eigenaar zijn de verhuizers vertrokken en hebben wij alvast een paar dozen uitgepakt. De kinderen waren zo blij om hun speelgoed weer te zien!

Gisteren zijn we samen met 4 verhuizers bezig geweest om alle meubels in elkaar te zetten. Daarnaast hebben John en ik al het een en ander schoongemaakt en konden Dietrich en ik al flink wat uitpakken. Dat geeft wel een goed gevoel. De kinderen zijn 's ochtends naar school, dus dat geeft ook wat ruimte. En 's middags waren ze heerlijk in de tuin aan het spelen onder toezicht van Simon (onze chauffeur) en Tata (onze watchman). Vandaag hebben Padma (onze tijdelijke schoonmaakhulp), John en Dietrich veel schoongemaakt en heb ik weer uitgepakt en ook wat schoongemaakt. Wat een hoop vuil kun je vinden in een Indiaas huis dat al een jaar leegstaat zeg! Ongelooflijk. En dan is schoonmaken ook niet het grootste talent van de meeste Indiers. Dus Dietrich en ik doen ook maar veel zelf, of binnenkort nog een keertje over. Verder moeten alle gordijnen in de was, de muskietennetten die voor de ramen hangen uitgewassen worden, alle deuren, vloeren, kasten, badkamers schoongemaakt worden. Dat valt nog best tegen. En het kost soms ook heel veel tijd (ik weet niet altijd waarom, heb het idee dat het ook sneller kan... maar ach, zal de aanpassing aan het klimaat wel zijn?).

Morgen en overmorgen besteden we ook nog aan schoonmaken, inpakken van de spullen in het appartement en uitpakken van alle spullen en dan gaan we zondag ook over naar ons nieuwe huis. Het is heerlijk om te zien hoe de kinderen zich voortbewegen in een lekker huis met tuin. Dat is toch heel wat anders dan de ruimte die ze in ons heerlijke, maar kleinere appartement hadden.

dinsdag 27 juli 2010

Ons nieuwe huis

Morgen komen de spullen! Het contract van het huis is getekend en morgen rond 1 uur 's middags komt de verhuiswagen. We zijn al druk aan de slag met het regelen van een waterfilter, gas, personeel (dat is hier echt nodig) en allerlei andere zaken. En dan vanaf morgen dus uitpakken. Dit weekend willen we over zijn, dus het is nu even doorwerken, zodat de belangrijkste zaken op orde zijn. En de rest komt daarna wel.
We hebben uiteindelijk een huis gevonden met 4 slaapkamers, dus we hebben 1 logeerkamer over voor jullie! We hebben ook een lekkere tuin, zodat de kinderen weer lekker buiten kunnen spelen. Dat hebben ze de laatste tijd wel erg gemist! En we hebben al een leguaan in de tuin. De kinderen vinden het helemaal geweldig.

Lukas en Dana kijken al weken uit naar hun fiets, dus die moeten we morgen maar snel op zoeken tussen al hun spulletjes. En Dana is helemaal blij met haar paarse kamer (toevallig de kinderkamer van de vorige bewoners en die is paars, helemaal haar kleur). Ik heb haar een prinsessenbed beloofd. Dat betekent een bed met een mooi gordijn (eigenlijk gewoon een muskietennet) erom heen gedrapeerd. Dus dat gaan we snel in orde maken! Daar vraagt ze namelijk ook al dagen naar.

Als het huis klaar is, kunnen we Lukas zijn verjaardag gaan plannen. Ik denk dat dat het weekend na zijn verjaardag maar gevierd gaat worden. We moeten nog helemaal bedenken hoe dat plaats gaat vinden. Hier doen ze dat groots in een hotel met veel mensen, spelletjes en eten. Ik denk dat wij het nog even heel bescheiden in onze tuin gaan vieren met een paar mensen en taart. We zien het wel.

Woonkamer
Keuken

Dana's paarse kamer

vrijdag 23 juli 2010

Lesje loslaten

India zorgt regelmatig voor een 'lesje loslaten'. Waar je denkt dat je alles goed geregeld hebt, kom je regelmatig voor verassingen te staan. Afspraak is afspraak wat vaak goed werkt in Nederland, gaat hier echt niet op.

Ons huis is bijna rond (durf er nog steeds niet op te vertrouwen zolang alle handtekeningen niet op papier staan en daar wachten we al de hele week op). Gisteren zouden we (zoals afgesproken met de huiseigenaresse) ons nieuwe huis alvast gaan schoonmaken, zodat vandaag (zoals telefonisch afgesproken met het verhuisbedrijf) onze spullen gebracht zouden gaan worden. Gisteren stond ik dus met John en allemaal schoonmaakspullen bij ons nieuwe huis. De man die voor het huis zorgt liet ons echter niet naar binnen, want hij had geen opdracht van de eigenaresse gekregen om ons binnen te laten voor schoonmaak. Gelukkig was dat na een half uurtje heen en weer bellen opgelost en konden we alsnog gaan schoonmaken. Een uurtje later kwamen nog 3 schoonmaakdames om ons te helpen, dus dat kwam helemaal goed. Een grotere verrassing was dat aan het einde van de dag de boodschap kwam dat al dat haasten voor niets is geweest en dat onze spullen pas woensdag worden gebracht. Het verhuisbedrijf kon toch vandaag niet komen. We blijven dus nog even wachten.

Ik dacht overigens lekker zelf mee te helpen aan de schoonmaak van mijn nieuwe 'eigen' huis. Maar dat is toch wel raar hier geloof ik. Alles wat ik wilde oppakken werd uit mijn handen gehaald. Dat zouden anderen  wel doen. Dat een blanke dame zelf zou gaan schoonmaken is toch eigenlijk te gek voor woorden hier! Daar huur je anderen voor in. Eindelijk kon ik dan toch zelf een kast uitsoppen. Maar na anderhalf uur zweten (poetsen in 34 graden zonder AC of ventilator is eigenlijk echt geen pretje) begon ik toch de positieve kant in te zien van al die mensen die het maar raar vinden dat ik zelf zou gaan poetsen. En aangezien het tijd was om de kinderen van school te halen en voor hen te gaan zorgen, heb ik het schoonmaken dus maar met liefde aan hen overgelaten.

Vandaag dus geen spullen uitpakken, maar weer een rustige dag. We zien wel weer wat volgende week ons brengt. Tot nu toe zitten we sowieso tot 1 augustus in ons heerlijke appartement en wanneer nodig zou dat zelfs nog verlengd kunnen worden.

maandag 19 juli 2010

Chauffeur

Vanaf vandaag hebben we onze eigen chauffeur. We hadden bedacht dat we eigenlijk best veel geld aan autorikshaws uitgeven, terwijl we gewoon een auto voor de deur hebben staan. Aangezien ik mijzelf nog wat tijd geef voordat ik mij in het Indiase verkeer begeef, durfde ik de auto nog niet mee te nemen. Dietrich nam de auto ook nog niet zoveel mee, omdat de papieren nog niet helemaal rond waren. Maar nu zijn de papieren geregeld en hebben we eens rondgevraagd naar een chauffeur. Wij hadden tot nu toe een geweldige autorikshaw driver, Kanesh, die ons elke dag op en neer naar school bracht. Hij heeft ons tot nu toe ook de beste huizen laten zien (beter dan een makelaar ons liet zien). Wij hadden hem verteld dat we een chauffeur zochten. En dus stond hij gisteren op de stoep met een chauffeur. Na een gesprekje en een goede onderhandeling, is Simon vandaag bij ons als chauffeur begonnen. Hij begint 's ochtends om 7 uur. Dan rijdt hij eerst Dietrich naar kantoor. Komt vervolgens weer terug om net op tijd ons naar school te kunnen brengen om 8.30 uur. Hij blijft dan overdag bij ons en om 17.00 uur rijdt hij weer naar Dietrichs kantoor om hem dan om ongeveer 19.00 uur weer thuis te brengen. Erg prettig en zo kunnen we de auto goed gebruiken.
Sommige dingen hier in India duren eeuwig voordat je ze geregeld krijgt (zoals het huis dat nog niet rond is) en sommige dingen zijn zo in een dag rond!

Lukas en Dana bij onze auto

vrijdag 16 juli 2010

Kinderlogica

De eigenaren van ons huis hebben 2 honden. Eentje is ernstig ziek. Het is een klein wit hondje, maar door een huidziekte ziet haar vacht er lelijk uit. Nu is het ook nog erg ziek en waarschijnlijk heeft zij waarschijnlijk nog maar een paar dagen te gaan. Vroeger blafte het hondje altijd en liet niemand in huis, maar nu laat het alles gebeuren, want ze is te zwak om te reageren. Lukas is erg begaan met Kino. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe hij reageert als het hondje sterft. Hij heeft laatst ook een hele dag zorgen gehad om een geit die de taxi had geraakt toen we over straat reden (en de geit opeens de straat overstak). Dana daarentegen is helemaal niet bezorgd. Zij vertelde onbezorgd: Kino is niet ziek, zij moet gewoon in de wasmachine!




Lukas en Dana in de autorikshaw die ons elke dag op en neer naar school brengt.

donderdag 15 juli 2010

Huisperikelen

Het is vandaag 15 juli en we hadden gehoopt de sleutel te mogen ontvangen van ons nieuwe huis. We zijn namelijk al 3 weken in onderhandeling met de eigenaar, dus je zou toch denken dat dat nu wel zou kunnen. Het gaat echter allemaal niet zo heel makkelijk en conform afspraken. Tja, dat is India, dat hadden we eigenlijk toch ook wel kunnen verwachten?
Het blijft in ieder geval spannend wanneer we het huis in kunnen. En we hebben er ook niet 100% vertrouwen in dat het helemaal goed komt. Onze contactpersoon is de dochter van de eigenaar. De eigenaar zelf zit in Dubai en schijnt, net als zijn dochter overigens, moeilijk bereikbaar te zijn. De afspraken rond het huis zijn gemaakt, maar worden soms spontaan vergeten, het contract is nog in de maak. Er schijnt schoongemaakt te worden, maar daar is vanaf buiten niet zoveel van te zien. En ze hebben nog wat tijd nodig om hun meubels te verhuizen. Wij hebben hen nu verteld dat we volgende week toch echt de sleutel willen hebben, aangezien onze spullen hier ook in opslag staan en we toch ook wat tijd nodig hebben om te verhuizen.
Ondertussen zijn we af en toe toch ook maar weer naar huizen aan het kijken. Het kan hier nl. net zo goed gebeuren dat het volgende week alsnog niet doorgaat. En dat kunnen we maar beter voor zijn.
Vandaar dat wij vanochtend om 7.15 uur al bij een huis hier vlakbij voor de deur stonden. Een huis gevonden door onze benedenburen. Ook een mooi huis, maar moet nog wel even worden opgeknapt. Daarnaast hebben we nog een mooi huis in ons achterhoofd, maar na flinke onderhandelingen lijkt het erop dat de eigenaar niet naar onze huurprijs wil zakken (zijn vrouw wel, zij vindt ons een heel aardige familie, die net als zij Telugu spreekt. En heeft liever een lage huurprijs dan een huis dat nog langer leeg staat). We blijven dus in onderhandeling en doorzoeken, maar hopen eigenlijk gewoon heel hard dat huis nummer 1 alsnog snel rondkomt.
Tot die tijd blijven al onze spullen (die nu zo akelig dichtbij zijn en daardoor soms wat harder gemist worden dan hiervoor) in de opslag staan. Elke dag hopen we dat een huis rondkomt, spenderen flink wat tijd aan telefoontjes naar iedereen rond dit onderwerp, maar blijkt toch dat we nog even geduld moeten hebben.

Lukas en Dana hebben er overigens geen problemen mee. Zij hebben het hier prima naar hun zin. Ze zijn helemaal thuis bij de onderburen. Als we ze kwijt zijn, zitten ze daar heerlijk te kletsen of tv te kijken. En huisjes kijken vinden ze ook geen probleem. Dana checkt eerst of het huis geen spookhuis is. Als het goed is bevonden gaan ze allebei heerlijk hun gang, verdelen de kamers alvast en roepen elke keer weer dat dit het mooiste huis is wat ze gezien hebben en dat ze hier graag willen wonen!

dinsdag 13 juli 2010

ontbijt met papaya

De kinderen zijn op school en ik heb even rust en kan genieten van mijn ontbijt bestaande uit verse Papaya. We hebben een redelijk drukke en vermoeiende week achter de rug. Gedeeltelijk dankzij onszelf en gedeeltelijk door feestjes waar we naar toe moesten. Nu gaan we proberen er weer wat rust in te brengen. Maar hoe lang dat duurt weten we nog niet, want we hopen nog steeds dat we per 15 juli de sleutel van ons nieuwe huis kunnen krijgen. Dat betekent dat we daar kunnen gaan schoonmaken en dan hopelijk zondag of maandag onze spullen kunnen gaan ontvangen en uit kunnen gaan pakken. 1 augustus verhuizen we dan officieel. Of dat allemaal gaat lukken is nog steeds niet zeker. We leven in India en daar kan namelijk alles. Het contract voor het huis is nl. nog niet rond al is het mondeling allemaal wel afgesproken. Het blijft dus tot het laatste moment afwachten wanneer we erin mogen. En dat is voor een oer Hollandse controle freak niet altijd even makkelijk. Al moet ik zeggen dat ik er voor mijn doen me nog erg relaxed onder gedraag. Van binnen begint het al wel te kriebelen en wil ik heel graag dat alles nu dan toch eindelijk geregeld gaat worden, zodat we ons eigen huisje kunnen gaan inrichten.

Afgelopen week heeft Dana haar eerste verjaardagspartijtje gehad (Lukas en ik mochten ook mee, Dietrich was op zakenreis). Haar klasgenootje werd 3 jaar en dat werd gevierd in een zaaltje van een hotel. Het feestje begon om 18.30 uur, er was een podium waar spelletjes op gedaan werden met de kinderen, de moeders en de vaders. Daarna was er verjaardagstaart en daarna eten voor iedereen. Verder was er hele harde muziek en heel hard geluid uit de microfoon van de spelleider. Dat was even wennen, maar de kinderen hebben genoten. We gingen als een van de eersten weg om 22.00 uur 's avonds. En dat voor een kinderfeestje.
Toch is dat hier heel normaal. Kinderen gaan hier ongeveer met de ouders naar bed en slapen dan 's middags ongeveer 2 uur. Dat wij in Nederland zo strict zijn met bedtijd van 19.00 of 20.00 uur is eigenlijk onbegrijpelijk voor Indiers.

Woensdag zijn we naar Hyderabad gevlogen voor het huwelijk van Tillu, een neef van Dietrich. Woensdag avond begon het huwelijk. Officieel om 18.30 uur. Toen wij er echter om 21.15 uur aankwamen, kwam het feest net op gang.  De bruidegom ging onder begeleiding van een feestband en dansers op weg naar de huwelijkszaal waar de bruid in het vrouwengedeelte al zat te wachten. Tillu was bedolven met bloemen en werd naar de mannenafdeling gebracht. Daar begon de ceremonie en mochten de mannen de bruidegom en de vrouwen de bruid feliciteren. Lukas en Dana waren op dit tijdstip niet zover te krijgen dat ze netjes in de zaal gingen zitten. Gelukkig konden ze buiten heerlijk spelen. Hierdoor heb ik echter niet echt iets van de bruiloft meegekregen. Om 23.00 uur konden we dan eindelijk ook wat eten en daarna maar snel als een van de eersten naar huis, zodat de kinderen om middernacht hun bed in konden. Donderdag was de receptie en verliep het geheel qua tijden ongeveer hetzelfde. Voor de kinderen een hele opgaaf, vooral ook omdat iedereen de kinderen wilde bewonderen en dan even lekker hard in je wangen knijpt. Dana kon dat niet waarderen en gaf dan ook iedereen een grote krijs wanneer ze eventjes naar haar keken. Dietrich had echter een geweldige tijd. Alle familie en vrienden waren ongeveer bij een. Dus even heerlijk tijd om met iedereen bij te kletsen, natuurlijk.

Vrijdag lekker uitgeslapen en toen nog rustig even naar het huis van een tante (iedereen heerlijk op zijn gemak) en 's avonds terug naar huis gevlogen.

Dit weekend hebben we ons maar een beetje rustig gehouden. De kinderen hebben veel geslapen, wat echt even nodig was.  

maandag 5 juli 2010

Weekend is voorbijgevlogen

Het weekend is alweer voorbij. Ondanks dat we geen afspraken hadden, is het voorbij gevlogen. Zaterdag zijn we naar de kapper geweest. Degenen die Dana goed kennen, weten dat zij hier een hekel aan heeft. In Nederland durfde ik niet meer naar mijn eigen kapsalon, omdat ze daar de boel zo bij elkaar schreeuwde dat iedereen er zenuwachtig van werd. Toen ik daarna een kapster thuis regelde (eentje met veel ervaring met (huilende) kinderen) werd het ook geen succes. Na drie kwartier houtgreep had ik spierpijn en Dana was nog anderhalf uur van slag. Toch was het weer tijd voor de kapper. Dus met zijn allen op stap. Lukas mocht eerst. De Indiase kapper had een speciale kinderruimte met allemaal vissen op de muur. Lukas had het prima naar zijn zin en werd keurig geknipt. Daarna zou Dietrich gaan, want Dana zag het niet zo zitten. Ze wilde eventueel wel door een vrouwelijke kapper geknipt worden (in de Ladies room, want het is daar allemaal gescheiden), maar die waren allemaal bezet. Opeens wilde ze ook wel door een van de mannelijke kappers in de Gents room geknipt worden. Nou, wij grepen dus onze kans. Ze zat bloedserieus bij mij op schoot en liet alles keurig gebeuren. Wij hebben haar haar dus lekker kort laten knippen. En toen ze klaar was had ze de grootste praatjes. Ongelooflijk! Ze zit soms echt weer vol verrassingen. En ze is supertrots op haar korte koppie.

Zaterdag avond zijn we lekker uit eten geweest bij Kipling. Een restaurant wat ons al regelmatig was aanbevolen. Het is eigenlijk een mooi, groot, beetje kolionaalachtig huis met een grote tuin omgebouwd tot restaurant met allemaa hutjes met tafels en stoelen in de tuin. Op de eerste verdieping is een speelruimte voor de kinderen, waar op ze gelet wordt en waar ze het meest geweldige speelgoed hebben. Wij kwamen net voordat die speelruimte dicht ging, dus dat was niet zo'n succes, maar de kinderen konden ook heerlijk in de tuin spelen en de bediening hield ze ook goed bezig. Het was allemaal heel relaxt en het eten was heerlijk.

Zondag werd beheerst door boodschappen doen (in een overvolle supermarkt, waar de stroom ook nog eens 2x uitviel) en huiswerk. Wij moeten nog erg aan het huiswerk van Lukas wennen. Op vrijdagmiddag begint bij ons het weekend en dan denken we eigenlijk niet meer aan school of werk. Maar dan zondag schiet ons dan het huiswerk weer in gedachten en gaat Dietrich met Lukas aan de slag. Ik ben veel te ongeduldig, maar Dietrich weet op een rustige speelse manier Lukas al zijn huiswerk te laten doen. En Lukas is elke keer supertrots als hij weer wat af heeft. Lukas kletst overigens nog steeds tegen iedereen. Nu zijn zijn zinnen een combi van Nederlands en Engels en er komt echt steeds meer Engels in voor. Daarbij waggelt hij dan vrolijk met zijn hoofd net als hij alle Indiers ziet doen. En een Indiaas accent erdoorheen, zorgt voor een heel grappig plaatje.

vrijdag 2 juli 2010

Warm weer

Voor de geinteresseerden onder jullie heb ik vanaf vandaag ook een link naar het weer op onze blog gezet. Ik heb namelijk gemerkt dat ook in Nederland het weer weer een groot onderwerp van gesprek is. Het is bij jullie ook erg warm. Misschien leuk voor de vergelijking...

Vandaag hopen we ons huis te gaan rondkrijgen. Het lijkt opeens dus toch nog snel rond te komen. Maar goed ook, want de spullen staan al te wachten. En het huis heeft een tuin, dus nu het hier wat gaat afkoelen, wordt het ook weer interessant om in de tuin te gaan zitten.

Vandaag ging Dana met zonnebril op naar school.  Ze ziet er erg fancy uit! Zij heeft namelijk met alle kinderen van Nursery (2,5 tot 3,5 jaar) een Sun...Surf...and Beach day. Dat was voor haar reden om dan toch maar wel naar school te gaan. Ben benieuwd hoe ze het heeft.