Maandag is de boot met onze spullen in Chennai aangekomen. Op dit moment zit Dietrich al bij de douane om alle papieren rond te krijgen en waarschijnlijk morgen komen onze spullen vrij om mee te nemen naar ons huis. Dat gaat allemaal super mooi en snel. Echter, we hebben een klein probleempje: we hebben nog geen huis.... Gelukkig kunnen we hier de spullen opslaan, dus dat gaan we nog maar even voor 1 of 2 weken doen.
Ondertussen zijn we nog steeds in onderhandeling voor een huis dat we op het oog hebben. Hopelijk kunnen we hier vandaag een antwoord over krijgen. Anders hebben we waarschijnlijk nog we 1 of 2 opties die een kans van slagen hebben. Nog even geduld hebben dus.
Lukas en Dana hadden gisteren niet meer zoveel geduld. Toen ik ze vertelde dat de boot was aangekomen, was het volgens hen toch echt wel tijd om daar direct heen te rijden om hun fietsen uit de container te halen. Dana heeft mij herhaaldelijk met een snoezig gezichtje met grote ogen gevraagd: "mama, gaan we naar de zeecontainer, onze fietsen halen? Ja toch?" Helaas, ze zullen nog even moeten wachten.
Dana heeft overigens elke ochtend nog moeite met het feit dat ze naar school moet. Ze weigert zich aan te kleden, huilt, is boos. Maar vanochtend toen ze eenmaal aangekleed op school was, zag ze de juf, gaf haar een hand, kwam mij nog even een knuffel en een kus geven en liep zo de klas in! Ik vraag me af waarom we 's ochtends nog zoveel moeite hebben om haar naar school te brengen....
Lukas heeft het nog prima naar zijn zin op school. Hij heeft het veel over zijn vriendjes, waarvan hij nog steeds de namen niet weet.
Ik heb sinds gisteren elke dag 2 en vanaf volgende week 3 uur tijd voor mijzelf. Ik hoef niet meer op school te blijven, dus breng de kinderen naar school en kom weer thuis en na schooltijd ga ik ze weer halen. Dat geeft mij tijd om even wat te mailen en eens na te denken over wat ik in de komende maanden eens wil gaan doen. We krijgen het de volgende weken nog wel druk met verhuizen en alles regelen, maar daarna gaat er natuurlijk wel wat tijd ontstaan. Ik heb me overigens wel opgegeven voor eventueel werk op school (in welke vorm dan ook) dus wie weet komt daar ook nog wel wat uit. Voorlopig verveel ik me overigens echt nog niet.
Ik ben allerlei nieuwe Indiase gerechten aan het uitproberen, na mijn kooklessen van Annie (mijn schoonzus). Ik heb ook een paar leuke websites met gerechten van haar gekregen, dus die ben ik nu ook aan het onderzoeken. De kinderen vinden vooral chapati's erg lekker. Een soort hartige pannekoeken die je met van alles en nog wat kunt eten. Dus die hebben we naast rijst bijna bij elke avondmaaltijd erbij. Wat me opvalt is dat je hier, misschien door het klimaat, veel minder behoefte hebt aan vlees. Wij eten dat dus nu ook veel minder. En het klimaat is ook goed voor de lijn. Minder vlees, je hebt minder trek in snoepen, gezond eten, veel water drinken. Ik ben spontaan alweer aan het afvallen. Ik denk dan ook veel aan Marjan en Karin, misschien moeten jullie hier maar naartoe op vakantie, dat helpt beter dan de sociale controle op het werk....
woensdag 30 juni 2010
donderdag 24 juni 2010
Huizenjacht, vakantie
Alweer bijna een week voorbij sinds mijn vorige bericht. De tijd gaat hier zo snel.
We hebben een heerlijk weekend gehad. Een heerlijke meidenavond op vrijdagavond met een etentje in het Sheraton hotel. Zaterdag gewinkeld met Andrea (Oostenrijkse). De kleding voor de bruiloft in juli is binnen, dus ik kan nu in gepaste kleding naar de bruiloft van de neef van Dietrich. En zondag heerlijk geluncht en gezwommen in het Radisson resort waar een ex-collega van Dietrich op vakantie was. Dat was zo lux! Als we aan vakantie toe zijn, gaan we daar de volgende keer gewoon weer eens een dagje naar toe.
Dana had dinsdag ook haar eerste schooldag zonder mama. Dat gaf wat afscheidsperikelen, maar eigenlijk is het verder heel goed gegaan. Toen ze mij weer zag na school was het weer dikke tranen. Maar toen ik haar vroeg of we een ijsje zouden gaan eten, omdat ze zo'n grote meid was, waren de tranen gelijk verdwenen. Viel dus erg mee! Amin (haar Oostenrijkse vriendje) moest natuurlijk wel mee! Zo hoort dat ook, want we zijn al 2x eerder ijs wezen eten met Amin en Andrea, dus dat is hoe je ijs hoort te eten.
Gisteren zijn we 's avonds even naar het strand gelopen. Lukas heeft genoten van zijn voeten in de golven. Samen met Annie had hij dikke pret! Dana vond het maar niets, die moest getild worden. En John, die ons helpt in huis, was vreselijk bezorgd. Die houdt niet van de zee. Maar het was heerlijk.
We hebben een heerlijk weekend gehad. Een heerlijke meidenavond op vrijdagavond met een etentje in het Sheraton hotel. Zaterdag gewinkeld met Andrea (Oostenrijkse). De kleding voor de bruiloft in juli is binnen, dus ik kan nu in gepaste kleding naar de bruiloft van de neef van Dietrich. En zondag heerlijk geluncht en gezwommen in het Radisson resort waar een ex-collega van Dietrich op vakantie was. Dat was zo lux! Als we aan vakantie toe zijn, gaan we daar de volgende keer gewoon weer eens een dagje naar toe.
Ondertussen zijn we druk bezig met onze huizenjacht. Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat we een of een paar huizen bekijken. Als het goed is komen onze spullen morgen in Chennai aan, dus het wordt ook langzaam tijd dat we een huurhuis gevonden hebben. Waarschijnlijk duurt het nog 1 of 2 weken voordat de douane perikelen rond zijn, dus dat geeft ons nog even tijd. We hebben een huis op het oog en zijn nu in onderhandeling over de huurprijs, dus hopelijk kunnen we dat dit weekend rondkrijgen. Het huis ligt in dezelfde wijk als de school, dat is wel zo gemakkelijk. Wanneer het rond is, zal ik wat foto's op de blog plaatsen.
Lukas en Dana zijn maandag en dinsdag naar school geweest, vanaf woensdag zijn ze vrij. Er wordt 400 km verderop een conferentie gehouden over de lokale taal, Tamil, en dus heeft de regering besloten dat alle scholen deze dagen vrij moeten geven. Wel zo leuk, want deze week hebben we ook Patrick, Annie en Lekha over. Dat zijn Dietrichs broer, vrouw en dochtertje van 10 maanden. Nu hebben we lekker de tijd om met elkaar door te brengen.
Gisteren zijn we 's avonds even naar het strand gelopen. Lukas heeft genoten van zijn voeten in de golven. Samen met Annie had hij dikke pret! Dana vond het maar niets, die moest getild worden. En John, die ons helpt in huis, was vreselijk bezorgd. Die houdt niet van de zee. Maar het was heerlijk.
vrijdag 18 juni 2010
Schoolervaringen
Lukas is ondertussen al wat gewend op zijn school. Hij gaat elke dag netjes in uniform met zijn schooltasje. Afgelopen maandag was hij na school verdrietig, hij dacht dat de juf boos op hem was. De leraren zijn hier soms nogal direct en kunnen ook heel streng en hard praten. Hij heeft deze week al een paar keer gezegd dat de juffen hier soms schreeuwen (maar in Nederland doen de juffen dat niet, mama). Gelukkig bleek bij navraag dat de juf helemaal niet boos op hem was, maar dat hij soms wat sneller moet eten of zijn werkje moet afmaken. En dat was een beetje verkeerd overgekomen. Ze geeft hem nu veel complimentjes (Lukas is a good boy), die ik even aan hem heb uitgelegd. En nu komt hij elke dag trots en blij uit school (mama, de juf zegt dat ik goed mijn best heb gedaan!). Lukas krijgt elk weekend huiswerk mee naar huis. Zo moest hij vorige week de grote en kleine I/i leren schrijven. En deze week de L/l en de 1(een).
Daarnaast is Lukas begonnen met extra Engelse les. De dochter van onze verhuurders (die beneden woont) geeft Engelse les aan buitenlanders en wilde Lukas ook wel helpen. Ze doet het erg leuk en het geeft Lukas wat vertrouwen. Het is erg grappig, want zijn zinnen zitten nu vol met Engelse woordjes.
Dana is deze week ook begonnen. Ze heeft deze week 1 uur per dag les gehad om te wennen en ik mocht met haar mee. De laatste dagen moesten de moeders af en toe uit de klas om de kinderen eraan te laten wennen dat de moeders er volgende week niet meer bij zijn. Nou, dat geeft nogal wat trammelant. Bijna alle kinderen (van de 9 in haar klas) zijn nieuw en er wordt flink geschreeuwd. En dat steekt elkaar dan weer aan. Dana heeft het hier dus ook flink zwaar mee. Daarnaast is het voor de moeders (speciaal de Westerse moeders) ook niet zo makkelijk. De aanpak is hier namelijk nogal wat anders dan we gewend zijn. Hoewel het met de dag wat gestructureerder gaat. Er zijn bij Dana 3 juffen in de klas: de hoofd juf, een assistent juf en een nanny. Wanneer de kinderen gaan verfen, krijgen ze allemaal een verfschort aan. Dan gaat 1 juf de verf op 1 kwast doen, een andere juf verft met 1 kindje een paar strepen op een blaadje (of, wat vaak genoeg gebeurd, ze doet het zelf en het kind kijkt) en de derde juf veegt de vingers van dat kindje af. De andere kinderen zitten er omheen en kijken ernaar, of hangen verveeld rond. En dan mag het volgende kindje. Wat een luxe hebben we dan eigenlijk als in Nederland op de creche of op school alle kinderen voldoende materialen hebben om mee te spelen en ze heerlijk gestructureerd bezig gehouden worden. Hier is het soms wat ver zoeken. Ach, daar zullen we wel aan wennen. Kinderen hier worden ook gelukkig groot. En Dana is helemaal trots dat ze geverfd heeft. En daar gaat het uiteindelijk om.
Ze vinden allebei de Engelstalige rijmpjes ook erg leuk. Dus die zingen we vaak, zodat ze deze in de klas ook mee kunnen zingen. En waar Dana in Nederland continue 'Olifantje in het bos' zong, is dat nu veranderd in 'Twinkle twinkle little star'.
Om de tijd tussen Dana's les en Lukas te overbruggen ben ik deze week twee keer heerlijke cappucino wezen drinken in een cafe/bakkerij hier in de buurt. Dat doe ik dan samen met Andrea (een Oostenrijkse, waarvan haar zoon bij Dana in de klas zit). Zij woont hier nu 4 maanden en heeft haar weg een beetje gevonden. Zij weet vooral ook de luxere westerse spullen te vinden. Die hebben we niet altijd nodig, maar soms is het wel heerlijk om ze te weten.
Vanavond ga ik met Jayanthi (dochter van de verhuurders) in een Japans restaurant eten. Jayanthi heeft samen met een aantal anderen een tijdschrift en ze moet een recensie over dit restaurant schrijven. Om er gelijk een leuke avond van te maken neemt ze dan altijd een paar vriendinnen mee en gaan ze gezellig lekker eten. En omdat ze vond dat ik maar zo thuis met de kinderen bezig was en Dietrich hard aan het werk was, heeft ze mij ook uitgenodigd. Leuk, zo leer ik nog wat mensen kennen.
Het leven lijkt zo best lux, maar het is toch ook op een bepaalde manier hard werken. Alles kost hier meer tijd en energie. Dus meestal ben ik toch van 6.30 uur tot 22.00 uur flink in de weer om alles rond te krijgen. Gelukkig hebben we nu voor een paar dagen John te hulp. Hij is een kennis van Dietrichs ouders en helpt met schoonmaken (wat echt veel intensiever moet gebeuren dan in Nederland), koken en boodschappen doen.
Nou, dat was het weer voor vandaag. Genoeg leesvoer lijkt me...
Daarnaast is Lukas begonnen met extra Engelse les. De dochter van onze verhuurders (die beneden woont) geeft Engelse les aan buitenlanders en wilde Lukas ook wel helpen. Ze doet het erg leuk en het geeft Lukas wat vertrouwen. Het is erg grappig, want zijn zinnen zitten nu vol met Engelse woordjes.
Dana is deze week ook begonnen. Ze heeft deze week 1 uur per dag les gehad om te wennen en ik mocht met haar mee. De laatste dagen moesten de moeders af en toe uit de klas om de kinderen eraan te laten wennen dat de moeders er volgende week niet meer bij zijn. Nou, dat geeft nogal wat trammelant. Bijna alle kinderen (van de 9 in haar klas) zijn nieuw en er wordt flink geschreeuwd. En dat steekt elkaar dan weer aan. Dana heeft het hier dus ook flink zwaar mee. Daarnaast is het voor de moeders (speciaal de Westerse moeders) ook niet zo makkelijk. De aanpak is hier namelijk nogal wat anders dan we gewend zijn. Hoewel het met de dag wat gestructureerder gaat. Er zijn bij Dana 3 juffen in de klas: de hoofd juf, een assistent juf en een nanny. Wanneer de kinderen gaan verfen, krijgen ze allemaal een verfschort aan. Dan gaat 1 juf de verf op 1 kwast doen, een andere juf verft met 1 kindje een paar strepen op een blaadje (of, wat vaak genoeg gebeurd, ze doet het zelf en het kind kijkt) en de derde juf veegt de vingers van dat kindje af. De andere kinderen zitten er omheen en kijken ernaar, of hangen verveeld rond. En dan mag het volgende kindje. Wat een luxe hebben we dan eigenlijk als in Nederland op de creche of op school alle kinderen voldoende materialen hebben om mee te spelen en ze heerlijk gestructureerd bezig gehouden worden. Hier is het soms wat ver zoeken. Ach, daar zullen we wel aan wennen. Kinderen hier worden ook gelukkig groot. En Dana is helemaal trots dat ze geverfd heeft. En daar gaat het uiteindelijk om.
Ze vinden allebei de Engelstalige rijmpjes ook erg leuk. Dus die zingen we vaak, zodat ze deze in de klas ook mee kunnen zingen. En waar Dana in Nederland continue 'Olifantje in het bos' zong, is dat nu veranderd in 'Twinkle twinkle little star'.
Om de tijd tussen Dana's les en Lukas te overbruggen ben ik deze week twee keer heerlijke cappucino wezen drinken in een cafe/bakkerij hier in de buurt. Dat doe ik dan samen met Andrea (een Oostenrijkse, waarvan haar zoon bij Dana in de klas zit). Zij woont hier nu 4 maanden en heeft haar weg een beetje gevonden. Zij weet vooral ook de luxere westerse spullen te vinden. Die hebben we niet altijd nodig, maar soms is het wel heerlijk om ze te weten.
Vanavond ga ik met Jayanthi (dochter van de verhuurders) in een Japans restaurant eten. Jayanthi heeft samen met een aantal anderen een tijdschrift en ze moet een recensie over dit restaurant schrijven. Om er gelijk een leuke avond van te maken neemt ze dan altijd een paar vriendinnen mee en gaan ze gezellig lekker eten. En omdat ze vond dat ik maar zo thuis met de kinderen bezig was en Dietrich hard aan het werk was, heeft ze mij ook uitgenodigd. Leuk, zo leer ik nog wat mensen kennen.
Het leven lijkt zo best lux, maar het is toch ook op een bepaalde manier hard werken. Alles kost hier meer tijd en energie. Dus meestal ben ik toch van 6.30 uur tot 22.00 uur flink in de weer om alles rond te krijgen. Gelukkig hebben we nu voor een paar dagen John te hulp. Hij is een kennis van Dietrichs ouders en helpt met schoonmaken (wat echt veel intensiever moet gebeuren dan in Nederland), koken en boodschappen doen.
Nou, dat was het weer voor vandaag. Genoeg leesvoer lijkt me...
dinsdag 15 juni 2010
May June 2010
Ik heb wat foto's van ons huis en Lukas en Dana in schooluniform aan het album toegevoegd voor de belangstellenden.Groeten,
Jeannette
Warm
Het is kwart over acht 's ochtends en ik loop al weer met flink wat zweetdruppels op mijn gezicht. De zomer wil nog niet zo ophouden. We hadden gedacht dat het hier vooral in april en mei warm zou zijn, maar zoals het er nu naar uitziet blijft het nog even flink warm. Gelukkig zitten de kinderen in airconditioned klaslokalen, anders zou dat niet echt goed uit te houden zijn. 's Nachts is het hier zo'n 33 graden en overdag 38. Nog even volhouden maar, erger dan deze warmte krijgen we voorlopig in ieder geval niet meer.
Zometeen rijdt de autorikshaw voor de deur. Dan breng ik Lukas en Dana naar school. Dana heeft de eerste week schooldagen van 5 kwartier. Dat doen ze hier voor de kleinste kinderen zodat ze rustig kunnen wennen. Daarna zal ze 3 uur per dag naar school gaan. Lukas heeft lessen van 9 uur tot kwart over 12. 's Middags zijn ze nog vrij. En dan slapen ze meestal ook wel 2 uur, dus dat komt goed uit.
Lukas heeft elke dag zijn schooluniform aan. Daar is hij al helemaal aan gewend. Hij doet netjes zijn t-shirt in zijn broek zoals dat op school hoort. Dana moet op maandag en donderdag haar uniform aan. Dat was gisteren een hele strijd. Uiteindelijk hadden we het gelukkig toch voor elkaar. Ze mocht namelijk zelf haar mooie roze en paarse elastiekje voor haar haar uitkiezen.
Ik ga vanochtend koffiedrinken bij een aardige Oostenrijkse die ik op school heb ontmoet. En ik heb via haar een hele lekkere bakker ontdekt met chocolade muffins en echt vers brood. Handig die contacten....
Zometeen rijdt de autorikshaw voor de deur. Dan breng ik Lukas en Dana naar school. Dana heeft de eerste week schooldagen van 5 kwartier. Dat doen ze hier voor de kleinste kinderen zodat ze rustig kunnen wennen. Daarna zal ze 3 uur per dag naar school gaan. Lukas heeft lessen van 9 uur tot kwart over 12. 's Middags zijn ze nog vrij. En dan slapen ze meestal ook wel 2 uur, dus dat komt goed uit.
Lukas heeft elke dag zijn schooluniform aan. Daar is hij al helemaal aan gewend. Hij doet netjes zijn t-shirt in zijn broek zoals dat op school hoort. Dana moet op maandag en donderdag haar uniform aan. Dat was gisteren een hele strijd. Uiteindelijk hadden we het gelukkig toch voor elkaar. Ze mocht namelijk zelf haar mooie roze en paarse elastiekje voor haar haar uitkiezen.
Ik ga vanochtend koffiedrinken bij een aardige Oostenrijkse die ik op school heb ontmoet. En ik heb via haar een hele lekkere bakker ontdekt met chocolade muffins en echt vers brood. Handig die contacten....
zondag 13 juni 2010
Aardbeving
Eerst maar even een bericht ter geruststelling. Op het nieuws horen jullie vandaag dat er een aardbeving is geweest in de buurt van India. Wanneer je verder zoekt op internet, zul je ook zien dat deze gevoeld is in Chennai, zelfs in een wijk vlakbij ons. De aardbeving was om 1.26 uur 's nachts en er was een tsunamiwaarschuwing, die alweer is ingetrokken.
Wij hebben van dit alles helemaal niets gemerkt! Vanochtend werden wij gebeld door de ouders van Dietrich of we iets hebben gevoeld, maar wij hebben dus heerlijk geslapen.
Ik zal vandaag een aantal foto's onderaan de blog plaatsen van onze laatste weken in Nederland en onze eerste foto's van India. Deze kun je niet via de mails lezen die sommigen van jullie ontvangen. Je zal door moeten klikken naar de blog zelf, waar je onder het laatste bericht een fotoshow vindt. Als je hierop klikt krijg je de foto's in groter formaat te zien.
Wij hebben van dit alles helemaal niets gemerkt! Vanochtend werden wij gebeld door de ouders van Dietrich of we iets hebben gevoeld, maar wij hebben dus heerlijk geslapen.
Ik zal vandaag een aantal foto's onderaan de blog plaatsen van onze laatste weken in Nederland en onze eerste foto's van India. Deze kun je niet via de mails lezen die sommigen van jullie ontvangen. Je zal door moeten klikken naar de blog zelf, waar je onder het laatste bericht een fotoshow vindt. Als je hierop klikt krijg je de foto's in groter formaat te zien.
donderdag 10 juni 2010
Nieuws uit Chennai
Lieve familie en vrienden,
We zijn weer online, dus gelijk maar even een berichtje uit Chennai.
We hebben een goede reis gehad, waarna we aankwamen in het hele warme Chennai. Zelfs om 1 uur 's nachts (bij aankomst) liep het zweet ons nog over het gezicht. Het was namelijk nog steeds 35 graden. We zijn direct naar ons hotel gereden waar we lekker zijn gaan slapen. De volgende ochtend werden we wakker en ontbeten onder de palmbomen met uitzicht op de golven. Wel in de schaduw, want het was 40 graden. Dat is echt even wennen.
De eerste dag konden we direct naar ons appartement. En ik moet zeggen, het is heerlijk weer een eigen plekje te hebben. We hebben een heerlijk ruim appartement met 3 Airconditioners.
Dietrich is de eerste dagen af en toe vrij geweest om het een en ander te regelen en verder heeft hij tussendoor nog gewerkt.
Lukas is ondertussen al met school begonnen. Wel heel snel, maar hij miste zijn vrienden erg en begon zich te vervelen. En aangezien het nieuwe schooljaar hier op 7 juni begon, is hij ook begonnen. Hij zit in Senior Kindergarten, waar de kinderen al hoofdletters kunnen schrijven. Dat is dus nu wel even aanpoten. En natuurlijk is de taal nog een groot probleem. Hij heeft het volgens mij niet zo gemakkelijk, maar is wel vrolijk als hij uit school komt. Vanaf maandag gaat hij extra Engelse les volgen bij onze onderbuurvrouw. Zij geeft vaker Engelse les aan buitenlanders en zal Lukas elke dag gaan helpen.
Dana begint maandag ook met school. Zij gaat naar Nursery, zelfde school alleen 2 klassen lager. Wat opvalt is dat het speelse hier veel sneller weg is en dat de kinderen echt al vroeg aan het leren gaan. Voor Dana geldt dat wel wat minder, maar het is zeker geen kinderopvang zoals in Nederland. Gelukkig gaan ze allebei maar halve dagen naar school. Dat maakt het wennen wat makkelijk.
En dat is wel nodig ook, want we slapen allemaal 's middags vanwege de warmte en de vele indrukken (en het later naar bed gaan 's avonds).
Al met al gaat het hier eigenlijk heel goed en verloopt alles veel soepeler dan ik van te voren bedacht had. Ik voel me hier best al thuis en ben elke dag nog druk bezig met alles uitvinden, de kinderen van en naar school brengen en halen (met een autorikshaw) en boodschappen doen en koken.
Binnenkort meer nieuws, maar dit is alvast het eerste verslag van ons verblijf hier.
Veel liefs,
Dietrich, Jeannette, Lukas en Dana
We zijn weer online, dus gelijk maar even een berichtje uit Chennai.
We hebben een goede reis gehad, waarna we aankwamen in het hele warme Chennai. Zelfs om 1 uur 's nachts (bij aankomst) liep het zweet ons nog over het gezicht. Het was namelijk nog steeds 35 graden. We zijn direct naar ons hotel gereden waar we lekker zijn gaan slapen. De volgende ochtend werden we wakker en ontbeten onder de palmbomen met uitzicht op de golven. Wel in de schaduw, want het was 40 graden. Dat is echt even wennen.
De eerste dag konden we direct naar ons appartement. En ik moet zeggen, het is heerlijk weer een eigen plekje te hebben. We hebben een heerlijk ruim appartement met 3 Airconditioners.
Dietrich is de eerste dagen af en toe vrij geweest om het een en ander te regelen en verder heeft hij tussendoor nog gewerkt.
Lukas is ondertussen al met school begonnen. Wel heel snel, maar hij miste zijn vrienden erg en begon zich te vervelen. En aangezien het nieuwe schooljaar hier op 7 juni begon, is hij ook begonnen. Hij zit in Senior Kindergarten, waar de kinderen al hoofdletters kunnen schrijven. Dat is dus nu wel even aanpoten. En natuurlijk is de taal nog een groot probleem. Hij heeft het volgens mij niet zo gemakkelijk, maar is wel vrolijk als hij uit school komt. Vanaf maandag gaat hij extra Engelse les volgen bij onze onderbuurvrouw. Zij geeft vaker Engelse les aan buitenlanders en zal Lukas elke dag gaan helpen.
Dana begint maandag ook met school. Zij gaat naar Nursery, zelfde school alleen 2 klassen lager. Wat opvalt is dat het speelse hier veel sneller weg is en dat de kinderen echt al vroeg aan het leren gaan. Voor Dana geldt dat wel wat minder, maar het is zeker geen kinderopvang zoals in Nederland. Gelukkig gaan ze allebei maar halve dagen naar school. Dat maakt het wennen wat makkelijk.
En dat is wel nodig ook, want we slapen allemaal 's middags vanwege de warmte en de vele indrukken (en het later naar bed gaan 's avonds).
Al met al gaat het hier eigenlijk heel goed en verloopt alles veel soepeler dan ik van te voren bedacht had. Ik voel me hier best al thuis en ben elke dag nog druk bezig met alles uitvinden, de kinderen van en naar school brengen en halen (met een autorikshaw) en boodschappen doen en koken.
Binnenkort meer nieuws, maar dit is alvast het eerste verslag van ons verblijf hier.
Veel liefs,
Dietrich, Jeannette, Lukas en Dana
Abonneren op:
Posts (Atom)