maandag 25 oktober 2010

Mensen om ons heen

We hebben de laatste vier weken een jongen te gast gehad. Hij komt uit een klein dorpje in Andhra Pradesh en zijn familie is altijd ondersteund door Dietrichs familie. Deze jongen had zijn opleiding Werktuigbouwkunde afgerond en was op zoek naar een baan. Wij hadden nog een kamer over en hij mocht bij ons komen wonen om zo wat makkelijker in de grote stad te kunnen solliciteren. Maar hij vond het 'snelle' leven, zoals hij ons leven noemde, wel aangenaam. Hij bleef dus vooral bij ons in huis rondhangen, kookte 2x per dag voor ons (wat dan wel weer heel gemakkelijk voor mij was) en hielp met wat klusjes in huis. Solliciteren werd niet meer zo prioriteit nummer 1. Vandaag is hij weer vertrokken. Eigenlijk wel een opluchting. Het was een ontzettend lieve jongen, maar privacy is voor mij toch ook wel belangrijk. Vooral als het niet iemand is die uit je eigen vriendenkring komt. En dan het wat minder actieve gedrag, wat toch niet zo heel erg bij mij past.Wanneer je zo'n 'snel' leven wil leiden, zul je toch eerst wat geld moeten gaan verdienen en een baan komt niet naar je toe waaien.

Verder hebben we vanaf deze week een nieuwe chauffeur. Ook een grote opluchting. Misschien nog niet de meest geweldige, maar een stuk bescheidener en hij rijdt een stuk rustiger. Achteraf bleek dat het water dat we altijd kopen nu opeens de helft kost van wat we tot nu toe aan Simon betaalden. Ook de krant bleek niet betaald te zijn, waar Simon dat geld naar de winkel zou brengen en zo komen er nog een paar van dat soort dingen boven. Naast zijn machogedrag, was hij duidelijk goed in geld verzamelen. Ook de auto was een aantal keer voor wat prive doeleinden gebruikt.

Hier leer je elke keer weer dat je mensen niet zomaar moet vertrouwen. Ik ben altijd redelijk naief en wil graag het beste in mensen zien. Hier werkt dat niet, dan word je direct voor de gek gehouden. Het is een soort 'survival of the fittest' en hoe aardig iemand ook is, je moet echt opletten. Een wijze les, maar je wordt er soms wel achterdochtig van.

Nog even het leuke nieuws: mijn ouders komen woensdag in Chennai aan. Daar hebben we ontzettend veel zin in. Ze blijven 3 weken en nu kunnen we eindelijk eens laten zien hoe en waar we leven. Lukas en Dana zien het ook helemaal zitten. En Lukas, die wacht niet alleen met spanning op zijn opa en oma, maar vooral ook op zijn nieuwe zwembroek die opa en oma meebrengen. Eigenlijk is dat voor hem nog wel het allerleukste....

dinsdag 19 oktober 2010

Uitbreiding foto's

Ik heb gemerkt dat niet alle foto's goed in het album waren geplaatst. Hierbij daarom nogmaals de link voor de geinteresseerden, zodat jullie alle foto's kunnen zien: Fotoalbum

De vakantie was heerlijk. Even 9 dagen als gezin zijn zonder al het gehaast van werk, school en andere zaken. Even lekker met elkaar genieten. En vooral ook het resort in Mahabalipuram. Dat was puur genieten: slapen, eten, drinken en zwemmen. En dat in een prachtige omgeving.

Na terugkomst hebben we zondag Dana's verjaardag gevierd. Ontzettend bedankt voor alle reacties op haar verjaardag. De helft van de genodigden was aanwezig. We hadden er niet aan gedacht dat zondag de belangrijkste dag van het Hindoe festival was, waar iedereen bij zijn familie is. Maar het was erg gezellig. Dana had 3 vriendinnen van school op bezoek. De 4 dames hadden allen ongeveer hetzelfde karakter, waren ook allemaal in roze. Grappig gezicht hoe ze lekker samen speelden. Het leukste kado wat Lukas en Dana kregen was een supper goedkoop echt Indiase kwaliteit speelgoed telefoontje. Grappig om te zien hoe kinderen zich helemaal niet druk maken over de waarde van een kado. Dit telefoontje is na 3 dagen nog steeds een hit en vooral Dana voert er hele gesprekken mee.

Nu zitten we weer in het ritme van alle dag. Dietrich is vandaag vertrokken om voor 2,5 weken op reis te zijn: Boedapest en Dubai, voor zijn werk. Wij zijn weer bezig met school, het huis, yoga en zwemles.
Ik ben met yoga gestart en ons lieve hondje vind dat wel gezellig. Wanneer ik thuis mijn oefeningen doe, komt hij gezellig bij mijn voeten liggen waardoor ik geen kant meer opkan. Maar ik vind het eigenlijk wel heel erg leuk om zo'n beestje in huis te hebben.

Vandaag nog even een verrassing. We hebben een vaatwasser gekocht en daarom moesten er wat aanpassingen gedaan worden in huis: wasmachine verplaatsen, wat extra aansluitingen. En ja hoor, een waterpijp breekt af en de hele keuken liep onder. Gelukkig was de electricien vandaag in goede doen en kon hij het in een uurtje weer oplossen. Huizen hier zijn niet zo goed onderhouden als wat we gewend zijn en als je kijkt wat we tot nu toe hebben mogen repareren, is dat al een aardige lijst. Voordeel is dat we hopelijk na deze reparaties voorlopig even klaar zijn. Maar ik blijf erbij, hier hebben we regelmatig van dit soort verrassingen.

Vandaag is Lieke jarig, Karin en Jogchems dochter. Omdat ook de telefoonmaatschappij vandaag voor verrasingen zorgde (ik heb nog geen bewijs van adres ingeleverd voor mijn prepaid kaart), kan ik ze niet bellen. Vandaar via deze blog ook nog even: Hieperdepiep Hoera! Lieke is 2 jaar!!! Van harte gefeliciteerd!


maandag 11 oktober 2010

Kapper en massage

Vandaag met het hele gezin naar de kapper geweest. Dana zat weer als een echte professional in de kappersstoel. Ik heb mij af zitten vragen waarom het in Nederland altijd zo'n gigantisch drama was (we durfden echt nooit naar de kapper met haar) en waarom het hier toch zo makkelijk gaat. Ze zit daar met een serieus gezicht en beantwoordt alle vragen van de kapster met zo'n Indiaas hoofdschuddinkje. Laat haar haar rustig natspuiten, kammen, knippen en zelfs fohnen. Dat krijg ik thuis zelfs niet voor elkaar. Maar madam komt keurig geknipt uit de kappersstoel en laat vervolgens trots haar haren aan ons zien. Tussendoor mochten we het niet komen bekijken van haar. Het personeel in de kapperszaak is hier altijd wel heel relaxed. De kinderen hier krijgen veel aandacht. Er zijn niet veel klanten en de kinderen worden echt heel lief behandeld. Misschien is dat wel een verschil met de Nederlandse kapperszaak waar het altijd vol is en de kappers echt gericht zijn op het afhandelen van de knipbeurt.
En dan het andere leuke van de kapperszaken in India. Je kunt er heerlijke massages krijgen. Allereerst wordt je haar al met alle aandacht gewassen met wat massagebewegingen. Na het knippen kun je een heerlijke hoofdmassage krijgen, waar Dietrich altijd heerlijk gebruik van maakt. En terwijl ik wachtte tot Dietrich ook klaar was met knippen en gemasseerd worden, heb ik mij maar eens een heerlijke voetmassage laten geven. Wat een genot! De kinderen liepen wel om mij heen, maar ik heb alsnog heerlijk genoten. Wat dat betreft is India het land van de massages. Die kun je hier in bijna elke straat wel krijgen. En dat voor een prijs waarvoor je het niet snel hoeft te laten, zoals in Nederland. Een massage, pedicure of manicure is hier ook veel normaler om af en toe te doen dan in Nederland. Misschien moet ik mij daar ook maar eens in gaan aanpassen...

donderdag 7 oktober 2010

Herfstvakantie

De herfstvakantie is begonnen. Alhoewel, herfst.... Eigenlijk heet het hier Dasara holidays. Een belangrijk 10-daags Hindu feest waar belangrijke goden geeerd worden. En wij dus 10 dagen vrij zijn. Daar gaan we even van genieten. Dietrich heeft vanaf morgen ook vrij. Voor het eerst sinds we hier zijn dat we echt even tijd voor elkaar als gezin hebben. Dus werd het hoog tijd. Tot nu toe wordt het leven vaak geleid door werk, school of visite. Heerlijk om dan nu even voor langere tijd met zijn viertjes te zijn. We gaan lekker 3 dagen in een lux resort zitten om ook even het gevoel te hebben verwend te worden. En verder lekker in en rond het huis of met kleine uitstapjes.
Lukas heeft wel van school nog 20 bladzijden huiswerk meegekregen. Dus we kunnen school niet helemaal vergeten. En 20 bladzijden betekent echt wel even flink doorwerken. Gelukkig vindt hij zijn huiswerk nog wel een soort van leuk. En kan hij soms trots zijn op een mooie letter of een mooi cijfer dat hij geschreven heeft. Dus we maken er maar weer een soort feestje van.
Deze week hebben we ook weer eens lekker ouderwets gekleurd en geknutseld. Er moesten verjaardagskaartjes voor Dana gemaakt worden en Dana wilde Dora. We hebben de kaartjes zelf gemaakt en de kinderen hebben genoten. Vanaf die dag zitten Dana en Lukas heerlijk elke dag even te knutselen. Lekker om weer dit soort dingetjes van 'thuis' (Nederland) op te pakken.

Vanavond eerst maar eens lekker de vakantie inluiden. Ik ga heerlijk met een Deense uit eten met een lekker glas wijn!

maandag 4 oktober 2010

Madras Eye

Madras is de Engelse naam voor de stad Chennai. Een aantal jaar geleden heeft de regering besloten terug te gaan naar de Hindi namen, vandaar dat de stad nu weer Chennai heet. Wanneer je hier woont, moet je natuurlijk mee doen aan alles wat bij de stad hoort. Nou, dat doen Lukas en ik dan ook vol overgave. Van het weekend heb ik namelijk last gekregen van de meest bekende ooginfectie alhier: ik heb last van de Madras Eye. En helaas mocht Lukas vanaf vandaag ook mee gaan doen. Door de hoge vochtigheid en vooral ook in het regenseizoen door de vele regen, en natuurlijk door de warmte hier vliegen er hier nogal wat bacterien door de lucht. En als je even pech hebt, heb je dus zo het Madras Eye opgelopen. Het is een erg besmettelijk virus, dus de kans is groot dat we allemaal mee mogen doen. Kinderen mogen dan ook niet naar school met het virus. Waarschijnlijk heeft Lukas dus morgen vrij.
Oplossing: je rijdt gewoon even langs een van de vele plaatselijke apotheekjes en koopt wat anti biotica oogdruppels. Wij zijn even wat voorzichtiger: wij bellen eerst een vriend met de vraag welke druppels het beste zijn. Doktersbezoek: volgens velen hier absoluut niet nodig! Nu ben ik iets voorzichtiger, dus als het morgen erger is, gaan we gewoon even langs de dokter.
De kranten staan er in ieder geval vol van. Prognose is dat we in ieder geval een dag of 5 bezig zijn.

vrijdag 1 oktober 2010

Weekendje Andhra Pradesh

Afgelopen weekend zijn we naar Dietrichs ouders geweest. De heenreis hebben we met de trein gedaan. De kinderen keken er al 2 weken naar uit, zo spannend vonden ze het. De afstand van Chennai naar Nandyal is bijna 500 kilometer, maar de treinreis duurde ruim 11 uur. Gelukkig hadden we bedden in de trein. En we hebben allemaal heerlijk geslapen. Zo is zo'n reis best comfortabel. Om 4.30 uur 's ochtends arriveerden we in Kurnool waar we door Kiran werden opgehaald. Met een taxi hebben we vervolgens de laatste anderhalf uur afgelegd om in Nandyal aan te komen. Dietrichs vader vierde zaterdag zijn 70ste verjaardag en daarom was dit een perfecte gelegenheid om ook nog wat familie en vrienden te ontmoeten. De kinderen hebben heerlijk gespeeld met Lekha (Patrick en Annies dochter) en 3 neefjes van 6, 8 en 15 jaar oud. Niet alle familie kon komen, maar eigenlijk was het zo juist een gezellige groep mensen.
Nandyal is niet zo groot en dan merk je wel dat de voorzieningen minder zijn. De eerste dag hadden we voor 75% van de tijd geen elektriciteit. En als het dan 35 graden in de brandende zon is, is het zonder ventilatoren erg warm. En als de watertank dan leeg raakt, door de vele visite, en de waterpomp niet werkt omdat er geen elektriciteit is, dan mis je dat ook nog eens. En gelukkig zijn we druk met de zindelijkheidstraining van Dana bezig, dus hebben we heel veel kleren om te wassen. En dat is dan met de hand wassen wanneer er weer water is. Voor een weekend is dat gelukkig niet zo erg. Maar ik ben blij dat het in de stad iets beter geregeld is. En als de elektriciteit bij ons langer uitvalt hebben we gelukkig nog een generator.

De terugreis hadden we ook met de trein gepland. Er was bij boeking van de tickets in augustus echter geen vaste plek meer beschikbaar en we kwamen op nr. 1 tot en met 4 op de wachtlijst terecht. Volgens alle mensen om ons heen, hoefden we ons geen zorgen te maken. Die tickets zouden wel in orde komen. Op zondag vertrokken we dus om 3 uur voor vertrek van de trein met de taxi naar Kurnool. Ondertussen proberend de bevestiging van de tickets te krijgen. Om 19.30 uur kwamen we in Kurnool aan en kregen we ook te horen, dat er helaas geen plaatsen in de trein voor ons waren. Flexibiliteit in India is een belangrijke eigenschap. We checkten dus in in een hotel. Checkten op het internet of er andere plaatsen in andere treinen beschikbaar waren voor de volgende dag, maar helaas. Voorlopig geen plek in de treinen. Dus hebben we een taxi geregeld voor de weg terug. Maandagochtend om 7.30 uur vertrokken we uit Kurnool.
Gelukkig had Dana precies op dat moment een propje papier diep in haar neus geduwd en kregen we dat er niet meer uit. Ze had er last van, dus eerst maar even naar een plaatselijk ziekenhuis. De kinderarts wist niet zo goed wat hij er mee moest. Hij kreeg het er niet uit en Dana werkte natuurlijk ook niet erg mee. De KNO arts werd geroepen. Dana had het ondertussen helemaal gehad in het ziekenhuis en omdat de arts zei dat het er ook wel via neus en keel uit zou gaan, zijn we maar de auto ingestapt. Het propje papier was niet meer te zien en Dana klaagde niet meer. Het propje is er overigens dinsdag met een harde nies vanzelf weer uitgeschoten.
Nu konden we dan echt op pad. Het werd een autorit van 11 uur voor die kleine 500 kilometer. Het was wel een mooie rit. We konden het landschap goed bekijken. Maar in India is de rit niet echt gerieflijk. Het betekent snel optrekken naar 100 km per uur, dan flink op de rem gaan staan omdat er een verkeersdrempel in de weg zit, of omdat ander verkeer spontaan op zij gaat. En continue onverwachte bochtjes om auto's, rikshaws, bussen, vrachtwagen en motors heen. Resultaat: na 10 uur rijden heeft Dana al haar eten er uit gespuugd. Dat was natuurlijk te verwachten. Verder ging het gelukkig eigenlijk best voorspoedig. De kinderen hebben 2 uur geslapen in de auto (volgens mij de eerste keer in het leven van Lukas dat hij in een auto slaapt) en even een dvdtje gekeken. Verder lekker door de auto heen en weer, want autostoeltjes kennen ze hier niet. Stoelriemen is al best vreemd.
Al met al een leuk weekendje weg!