dinsdag 23 maart 2010

Eerste week vrij

Ondertussen heb ik mijn afscheid op het werk gehad (was erg gezellig!) en ben ik al weer een week thuis. En ik moet zeggen dat bevalt goed. De tijd vliegt, ik verveel me geen seconde. Ik heb veel administratie weg kunnen werken en verder ben ik natuurlijk ook nog veel tijd met de kinderen bezig.
Dietrich is nu in het Midden Oosten. Ik had gedacht dat dat wel erg stil zou zijn als ik niet meer zou werken. We missen hem natuurlijk wel, maar alleen voor de kinderen zorgen als je niet hoeft te werken is wel een heel stuk relaxter dan als je ook nog voor je werk aan het rennen bent. Dus dat gaat prima. Vrijdag komt Dietrich weer thuis en daar zijn we natuurlijk ook heel blij mee!

Verder is het natuurlijk prachtig weer! En dan kan ik niet meer zo goed stil zitten, dan moet ik naar buiten! Dat betekent dus: voetballen, naar de kinderboerderij (met vriendjes), in de zon koffie drinken (soms met appeltaart op de Beestenmarkt!) en zoveel mogelijk op de fiets. Lukas vliegt ondertussen met zijn fiets in het rond, waar hij vorige week nog met zijn fiets aan de hand door de straat liep omdat hij bang was. Wat altijd helpt zijn vriendjes die met de fiets naar school komen, want dan wil hij ook!
Minder leuk aan het mooiere weer zijn de vogels die 's ochtends heel vroeg beginnen te zingen, want die horen Lukas en Dana ook. Betekent dat uitslapen er echt niet meer inzit. Ze zijn elke ochtend 6 uur wakker! Maar opstaan wanneer het licht is is gelukkig een stuk makkelijker dan wanneer het donker is.

De tijd gaat harder dan het lijkt: volgende week is Dana voor het laatst op de creche en een maandje later is Lukas voor het laatst op school. En dan twee weken later zijn we alweer het huis uit. En ondertussen is bijna elk weekend vol gepland met acties, waarbij we gelukkig de meeste mensen nog wel een keer kunnen zien.

zondag 7 maart 2010

Laatste werkweek

Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de vele reacties die we krijgen naar aanleiding van de blog en het nieuws van ons vertrek naar India. En voor degenen die gemaild hebben dat ze een keer willen komen: DAT MAG ECHT! Ik heb nog niet naar jullie terug kunnen reageren, omdat we het nogal druk hebben gehad. Ik hoop daar in de komende weken wat meer tijd voor te krijgen.

De tijd vliegt voorbij. Deze week werk ik voor het laatst. Ik ben zelfs na dinsdag al klaar met werken! En dan de week daarop mijn afscheid. Eerst vond ik het best jammer, maar nu is het eigenlijk ook goed zo. Ik ga een heel leuk bedrijf met een leuke baan verlaten, maar het is tijd om me echt te gaan voorbereiden op India. Dat betekent dat de administratie op orde gemaakt moet worden, abonnementen afgezegd moeten worden, spullen uitgezocht moeten worden en afscheidsfeestjes georganiseerd moeten worden.
Allemaal geen spannende dingen, maar ik wil het wel met een beetje rust doen. Daarnaast is Dietrich veel op reis, dus de tijd is ook wel nodig.
Lukas en Dana krijgen er ook al zin in (voor zover ze het in de gaten hebben). Lukas praat veel in het Engels: "what is your name?" en "ik was bij opy and omy en heb op het luchtby geslapen". Zo snel het maar een beetje Engels klinkt, is het volgens hem al Engels. En Dana heeft in het jaarboek van de nieuwe school gezien dat ze daar zwemles krijgt en gaat dansen en trommelen. En heeft het nu steeds over zwemles en trommelen. Ze ziet het al zitten!
Dietrich heeft in zijn laatste reis de school bezocht en is erg enthousiast. Dat is alvast fijn, want een school is wel erg belangrijk. Verder heeft hij wat appartementen en huizen bezocht en er liggen flink wat opties. Dat komt dus ook wel goed. In april is hij weer 3 weken in India, dus kan de huisvesting definitief geregeld gaan worden.

Het allerleukste nieuws van de laatste week is dat Patrick, Annie en Lekha (mijn zwager met zijn gezin) ook in juni naar Chennai vertrekken voor zijn baan. Dat is echt heel leuk, want we kunnen het goed met elkaar vinden en kunnen elkaar dan dus ook makkelijk opzoeken. Lekha, Lukas en Dana kunnen dan ook veel tijd met elkaar doorbrengen.