Ervaringen van Jasja en Henk

Jasja, 23-7-2011

Vanmorgen om 10.00 uur zagen we Jeannette, Dietrich, Lukas en Dana op het vliegveld van Chennai. We hadden wat vertraging opgelopen in Dubai en bij de immigratiedienst in Chennai stonden lange rijen, vandaar.

De vlucht is goed gegaan. In het vliegtuig had iedereen zijn eigen televisie, waarop je niet alleen films kon kijken, maar ook spelletjes kon spelen. Niek en Levi hebben zich hier prima mee vermaakt. De spelletjes, boeken etc. in onze handbagage hebben ze niet aangeraakt. Het overstappen in Dubai ging goed. In Chennai was het even zoeken naar de bagage, maar ook dat kwam goed. Jeannette en Dietrich en de kinderen stonden ons buiten het vliegveld op te wachten. Niek rende naar Lukas toe om 'm te begroeten en maakte een soort 'sliding', zo blij was hij om z'n vriend weer te zien.

Met z'n allen gingen we in de auto van Jeannette en Dietrich en reden we in een half uurtje naar hun huis. Hun chauffeur reed. Het was een kort ritje, maar lang genoeg om alvast wat indrukken op te doen van India. In het huis van Jeannette en Dietrich maakten we kennis met 'tata' de beveiligingsman, Padma, in de huishouding en de tuinman.

Aangezien we amper hebben geslapen, gaan we erg vroeg naar bed. Morgen kijken we eens hoe we de dagen gaan invullen. We doen het voornamelijk erg rustig aan en genieten ervan om elkaar weer te zien en spreken.

Jasja, 25-7-2011

Gisteren was het zondag. Nadat we heerlijk hadden uitgeslapen en ontbeten in de tuin, werd het zwembad opgeblazen. Het glijbaantje uit de tuin werd erbij gezet en zo hadden de kinderen een leuke speelplek. Ze hebben zich een paar uur prima vermaakt. Rond een uur of 2 reden we naar een restaurant hier vlakbij om te lunchen. Het restaurant was een tuin met allerlei gezellige zitjes. Wij zaten op witte kussens, die na ons bezoek niet meer zo wit waren... De kinderen speelden in de tuin en werden in de gaten gehouden door verschillende obers, zodat wij gezellig konden kletsen. Het is leuk om veel over de dagelijkse dingen in India te vragen. En ook hoe Jeannette en Dietrich nou werkelijk ervaren hoe het is om in India te leven. En dat valt soms niet mee.

Na de uitgebreide lunch hebben de kinderen thuis nog even gespeeld en een tosti voor de televisie gegeten. Om een uur of 9 zaten we met Jeannette en Dietrich de planning voor de komende dagen door te nemen, toen het plotseling hard ging waaien. Het bleek een voorbode te zijn voor een fikse regenbui. Tijdens die bui viel de stroom uit en moest de generator aan. Wel heerlijk verfrissend zo'n buitje, voor even..

De 1e nacht sliepen we met de airco op 26 graden en de ventilator aan. Aangezien Jasja met een dikke keel wakker werd, probeerden we het de 2e nacht alleen met de ventilator. Dat was niet zo'n goed idee, want door de warmte sliepen we slecht. Vanavond de airco maar een graadje hoger en de ventilator op de laagste stand. Eens kijken hoe dat slaapt. Het is ook erg wennen aan de geluiden van de ventilatoren en airco.

Vandaag trouwens naar Dakshina Chitra geweest. Een soort Orvelte! De chauffeur van Jeannette en Dietich bracht ons erheen en bleef er ook bij om alles te vertalen. Erg fijn! Want een Indier die Engels praat is voor ons niet te verstaan. Als ze al Engels spreken. De kinderen konden in sommige huisjes wat knutselen, zoals het verven van een potje of het vlechten van een mandje. Eigenlijk was dat wel een rustgevend moment. Even zitten in de schaduw, beetje met een kwastje knoeien, slokje water drinken en weer verder. We kwamen ook wat schoolklassen tegen, die gelijk willen weten waar we vandaan komen. Als ze horen dat we Nederlanders zijn, vroegen ze of we de voetballen Arjen Robben kende. Grappig!

Gisteren was het 35 graden, vandaag ietsje warmer. Erg vochtig, we zweten enorm. Vandaag wel gemerkt dat we meer moeten drinken. Niet dat er niet lekker van zijn, maar we plassen amper. Dus, wel een teken om wat meer water te drinken.

Dinsdag en woensdag weten we nog niet precies hoe we gaan invullen. Misschien zwemmen, naar de stad. Vrijdag gaan we naar Bangalore. De dochter van Dietrich z'n broer wordt 2 jaar. We zullen dus ook de ouders van Dietrich zien en wat andere familie. Het wordt een autorit van zo'n 5 uur. We slapen 2 nachten in een hotel. Ben erg benieuwd hoe we dat allemaal gaan ervaren.

Met Niek en Levi gaat alles goed. Niek eet goed, proeft alles. Levi eet bijna alleen bananen. Daar stoppen we vanaf morgen mee. Het lijkt ons niet zo goed voor z'n spijsvertering, vandaar. Niek kijkt z'n ogen uit in de auto en vindt de straathonden en loslopende koeien en geiten erg zielig.
Jeannette en Dietrich zorgen erg goed voor ons en letten goed op dat wij geen dingen eten waar we ziek van kunnen worden.

We zijn nog niet helemaal in de relax-stand. Het begint te komen, maar hebben even tijd nodig om los te komen van ons werk. Daarnaast moeten we ons wel aanpassen aan het tempo hier i.v.m. de hitte, maar dat komt zeker goed.

Henk, 27-7-2011

Hier weer een berichtje uit India.

Eergisteren zijn we met ons 4-en + de chauffeur naar een soort Orvelte van India geweest. Hier zijn van diverse regio' s huizen en kunst te zien. Ook waren er diverse aktiviteiten voor kinderen. Potten verven, henna tekeningen maken, zand schilerijen maken enz.. S' avons heerlijk Indiaas gegeten. Plat geslagen kip met een linzen prutje pannekoek en rijst.

Gisteren zijn we met z' n allen wezen zwemmen in een luxe resort. Hier is het langste zwembad van India en omstreken. Het bad is 400m lang een waar paradijs. Hier ook genoten van een heerlijke maaltijd aan het strand. Zwemmen in zee is niet echt een optie. De stroming is gigantisch en dus zeer gevaarlijk. De temperatuur schommelt ergens tussen de 35 en 39 gr met een heerlijk zeewindje. In de avond hebben we al een paar stevige buien gehad. Zodra het begint te regenen valt de stroom weg. Jeanette geeft de bewaker Tata opdracht om de generator aan te zetten. Tata loopt dan door de stromende regen om hem op te starten. Als de stroom weer terug is dan gaat Tata de generator weer uit zetten. Aangezien dit soms wel 5 keer op een avond gebeurd heeft Tata het hier erg druk mee. Tata is een man van zo rond de 75 die de hele dag en avond het huis bewaakt zamen met de waakhond vlekkie. Tegen ons is deze hond lief. Alleen als hij los loopt wil hij het lieft spelen maak niet uit met wat. Tegen een vreemde gaat hij tekeer en als hij niet aan de ketting ligt vliegt hij deze persoon naar de keel. Een prima waakhond dus. Overdag hebben we Patma nog rondlopen. Een lieve vrouw die het huishouden doet en het eten klaar maakt. De chauffeur is Sadies een rustige behulpzame man van dezelfde leeftijd als wij. Een prima chauffeur want de jongens en ik worden niet wagenziek. Het verkeer in India is voor een nederlandse politie agent een waar paradijs. Die kan hier teminste elke minut een prent schrijven voor: links inhalen, onnodig toeteren, tegen het verkeer inrijden, met 4 auto's naast elkaar rijden waar er eigenlijk maar plek is voor 2, parkeren waar het niet kan of mag. Hard rijden is overigens niet mogelijk. Hiervoor is het gewoon te druk. Wat mij nog het meest opvalt is de ongeloofelijke tering zooi langs de weg. Iedereen gooit de troep lans de kant van de weg en niemand maakt het wat uit. In principe wel te begrijpen de meeste mensen zijn bezig met overleven. Arm en rijk leeft hier naast elkaar maar niet met elkaar. India is een land wat van oudsher is verdeelt in diverse klasse's van de bevolking. Hierdoor zal dus een arm iemand niet zo snel met een rijke trouwen.

Henk, 30-7-2001

Ondertussen zijn we weer 2 dagen verder. Gisteren hebben we noodgedwongen een rustige dag gehad. Dana was namelijk niet fit. Ook de auto had een beurt nodig voor de trip van komend weekend naar Bangalore.
S' ochtends hebben de boy' s zich in het zwembad prima vermaakt. Na het middag eten hebben we een kleine wandeling in de omgeving gemaakt. Jeannette en Dietrich wonen op een paar honderd meter van af het strand. Dit is overigens geen strand met palmbomen en knappe dames in schaarse bikini' s maar een echt vissersstrand. Voordat je bij het water aankomt moet je eerst een hink stap sprong maken om alle troep te ontwijken. Hopen dat je niet valt want de kans dat je dan in een uitwerpsel van een indier beland is dan redelijk groot. Bij de golven is het trouwens redelijk schoon, hier spoelt alles gelukkig weg. De bootjes waar de vissers de zee mee op gaan zijn zeer klein en zien er in mijn ogen nou niet echt zeewaardig uit(Zelf zou ik nog eerder met een rubber boot van de intertoys de zee op gaan maar dit ter zijde).
De vissers wonen in de huisjes vlak naast het strand ook hier hebben we tussendoor geschuifeld. Elke keer is het weer genieten hoe mensen in dit soort landen de hoofd boven water houden. Huisjes waar wij onze varkens nog niet in durven stoppen is hier heel gewoon. Wat ook opvalt is de vriendelijkheid van deze mensen, overal ben je welkom en willen ze hun verhaal vertellen. Als toyota freak is India ook een waar paradijs 1 op de 3 auto' s is van dit topmerk. Als je de wegen ziet begrijp je waarom BMW hier nergens te bekennen is. De auto van J & D moest nog voor een beurt naar de garage zijn we voor de gezelligheid maar mee geweest. De rooie lopers werden van zolder gehaald, koude cola voor de kids werd geregeld. Niek mocht met zijn cola achter het stuur zitten van de mooiste auto die er stond. Het viel ze dus een beetje tegen dat we voor een kleine beurt kwamen. Ze dachten dat we de gehele showroom op zouden kopen.
Zoals al eerder gemeld is blijft de electriciteit best wel een probleem. Vandaag kwam de electicieen om een en ander op te lossen. In Nederland verwacht je een monteur met een goed gevulde gereedschap koffer. Hier in India komt er een jonge man op badslippers met in de plasticktas 2 schroevendraaiers en een kniptang langs. Trekt vervolgens uit beleeftheid zijn slippers uit en gaat vervolgens op zijn blote voeten in een spagetti van snoeren rommelen. Dit bleek overigens de meterkast te zijn. Gelukkig zijn de problemen voorlopig opgelost.
Eind van de middag hebben we een bezoek gebracht aan een hele grootte krokodil en aligator boerderij. Een kleine 1000 in allerlei soorten en maten worden hier opgevangen.
Het avond eten was weer een Indiase maaltijd. Platgeslagen geit met gebakken rijst en een heerlijke saus van yoghurt met , komkommer, ui, koreander en knoflook.
 
Jasja, 30-7-2011

Hierbij weer wat belevenissen van ons in India.

Vrijdag had Jeannette een taxi voor ons geregeld. Vooraf hadden we 2 tempels en een kerk uitgezocht die we graag wilden bezoeken. De taxi haalde ons op, reed ons rond door Chennai en bracht ons daarna weer thuis. Bij de eerste tempel klommen we de trap op. Na een paar treden riepen 2 mannen ons terug. 'Sir, sir, take your shoes out!' Oeps, vergeten. Als je een heiligdom betreedt moet je je schoenen uittrekken.

Levi noemt iedereen appelflapje. Als we wat aan hem vragen, zegt hij 'ja, appelflapje'. Het grappige is dat Indiers hem natuurlijk niet verstaan. Dus als zij hem begroeten, of hem in z'n wang knijpen, zegt ie 'dag appelflapje'. Erg grappig, voor ons dan!

We helpen Jeannette waar we kunnen. Vanmorgen stond ik in de keuken kaas te schaven. Het ging niet zo makkelijk, maar ik dacht: ach, het zal wel een indische kaasschaaf zijn. Zegt Jeannette: ' lukt het met die aardappelschiller?'

Er zijn grote mieren en er zijn kleine mieren. En kleine mieren bijten. 's Morgens trok in mijn bh aan, die op de grond had gelegen. Het duurde denk ik 30 seconden, toen dacht ik, ..wat kriebelt dat. Het lijkt wel of er zand in mn bh zit. Dus ik kijken, ..krioelt het van de mieren. Au au au, snel dat ding uit. Volgende keer goed kijken en alles even uitschudden.

De taxichauffeurs die we tot nu toe hadden, spreken niet zo heel goed Nederlands. Als we onderweg iets vragen, leidt dat wel eens tot misverstanden. De laatste keer stopte de chauffeur elke keer als wij iets vroegen, omdat hij dacht dat we iets wilden bekijken. Je moet het een beetje voor je zien. Het verkeer rijdt 3 rijen dik, we rijden in de rechter baan. Als wij iets vragen, mindert hij vaart en probeert aan de linker kant te stoppen. Als dat blijkt dat wij niet willen stoppen, schakelt hij niet even terug. Nee, hij probeert in z'n 4e versnelling weer vaart te maken. En dat duurt even.

Op de drukke doorgaande weg, waar we bijna dagelijks overheen rijden, zijn wegversperringen. Soms is dat bij een politiepost, maar soms ook om ervoor te zorgen dat er niet te hard wordt gereden. Onze taxichauffeur mindert amper vaart, zodat wij heen en weer worden geschud in de auto. En weer schakelt hij niet terug, en duurt het weer lang voordat we weer snelheid hebben. Waarna we weer bij de volgende versperring zijn...

In de straten is vaak de merknaam Uninor te zien. Elke keer als ik dat zie, denk ik dat er een urinoir is, maar het is gewoon een telefoonmerk.

Omdat er problemen zijn met de electriciteit lopen al een paar dagen 2 electriciens in het huis rond. Die hebben geen gereedschapskoffer bij zich, maar een tasje met wat 'rommel'. Terwijl ze met stopcontacten en electriciteitsdraden bezig zijn, dragen ze geen schoenen met rubberzolen, maar lopen ze op hun blote voeten...

Verder zijn we bij een krokodillenfarm geweest. We hebben 2 tempels, een kerk en een kleine shoppingmall in Chennai bezocht. We zijn wezen zwemmen in een mooi resort aan zee. Vandaag hebben we bij een Italiaans restaurant gegeten en zijn we nog even naar Chennai geweest om speelgoed te ruilen. We hadden de dag ervoor een bestuurbare auto voor Niek gekocht. Bij thuiskomst bleek dat het wiel kapot was. Dus dat hebben we vandaag omgeruild.
Op de terugweg reed de chauffeur langs de kust. In een wijk zagen we erg veel arme mensen, piepkleine hutjes waar mensen in leven, rotzooi op straat, echt armoede. Een stuk verder was een wat minder arme wijk, waar mensen vertier zochten op het strand. Langs dit strand vond in 2004 de tsunami plaats. We konden ons een beetje voorstellen hoe dat er toen uitgezien heeft.

Morgen gaan we een aantal zeer oude tempels bekijken. Ze behoren tot het UNESCO werelderfgoed en we zijn erg benieuwd wat we te zien gaan krijgen. Jeannette zou met de kinderen met ons meegaan. Maar Dana heeft ooronsteking en is nog niet helemaal fit. Dietrich is dit weekend naar familie in Bangalore. We zouden die trip met z'n allen maken, maar doordat Dana ziek is, zijn we niet meegegaan. Aan de ene kant jammer, want nu zien we Dietrich zijn broer en ouders niet. Aan de andere kant is het ook niet erg, want zo wordt ons een 5 uur durende autoreis bespaard. We vermaken ons toch wel in en om Chennai.