Mensen om ons heen

We hebben de laatste vier weken een jongen te gast gehad. Hij komt uit een klein dorpje in Andhra Pradesh en zijn familie is altijd ondersteund door Dietrichs familie. Deze jongen had zijn opleiding Werktuigbouwkunde afgerond en was op zoek naar een baan. Wij hadden nog een kamer over en hij mocht bij ons komen wonen om zo wat makkelijker in de grote stad te kunnen solliciteren. Maar hij vond het 'snelle' leven, zoals hij ons leven noemde, wel aangenaam. Hij bleef dus vooral bij ons in huis rondhangen, kookte 2x per dag voor ons (wat dan wel weer heel gemakkelijk voor mij was) en hielp met wat klusjes in huis. Solliciteren werd niet meer zo prioriteit nummer 1. Vandaag is hij weer vertrokken. Eigenlijk wel een opluchting. Het was een ontzettend lieve jongen, maar privacy is voor mij toch ook wel belangrijk. Vooral als het niet iemand is die uit je eigen vriendenkring komt. En dan het wat minder actieve gedrag, wat toch niet zo heel erg bij mij past.Wanneer je zo'n 'snel' leven wil leiden, zul je toch eerst wat geld moeten gaan verdienen en een baan komt niet naar je toe waaien.

Verder hebben we vanaf deze week een nieuwe chauffeur. Ook een grote opluchting. Misschien nog niet de meest geweldige, maar een stuk bescheidener en hij rijdt een stuk rustiger. Achteraf bleek dat het water dat we altijd kopen nu opeens de helft kost van wat we tot nu toe aan Simon betaalden. Ook de krant bleek niet betaald te zijn, waar Simon dat geld naar de winkel zou brengen en zo komen er nog een paar van dat soort dingen boven. Naast zijn machogedrag, was hij duidelijk goed in geld verzamelen. Ook de auto was een aantal keer voor wat prive doeleinden gebruikt.

Hier leer je elke keer weer dat je mensen niet zomaar moet vertrouwen. Ik ben altijd redelijk naief en wil graag het beste in mensen zien. Hier werkt dat niet, dan word je direct voor de gek gehouden. Het is een soort 'survival of the fittest' en hoe aardig iemand ook is, je moet echt opletten. Een wijze les, maar je wordt er soms wel achterdochtig van.

Nog even het leuke nieuws: mijn ouders komen woensdag in Chennai aan. Daar hebben we ontzettend veel zin in. Ze blijven 3 weken en nu kunnen we eindelijk eens laten zien hoe en waar we leven. Lukas en Dana zien het ook helemaal zitten. En Lukas, die wacht niet alleen met spanning op zijn opa en oma, maar vooral ook op zijn nieuwe zwembroek die opa en oma meebrengen. Eigenlijk is dat voor hem nog wel het allerleukste....