woensdag 30 juni 2010

Zeecontainer

Maandag is de boot met onze spullen in Chennai aangekomen. Op dit moment zit Dietrich al bij de douane om alle papieren rond te krijgen en waarschijnlijk morgen komen onze spullen vrij om mee te nemen naar ons huis. Dat gaat allemaal super mooi en snel. Echter, we hebben een klein probleempje: we hebben nog geen huis.... Gelukkig kunnen we hier de spullen opslaan, dus dat gaan we nog maar even voor 1 of 2 weken doen.
Ondertussen zijn we nog steeds in onderhandeling voor een huis dat we op het oog hebben. Hopelijk kunnen we hier vandaag een antwoord over krijgen. Anders hebben we waarschijnlijk nog we 1 of 2 opties die een kans van slagen hebben. Nog even geduld hebben dus.
Lukas en Dana hadden gisteren niet meer zoveel geduld. Toen ik ze vertelde dat de boot was aangekomen, was het volgens hen toch echt wel tijd om daar direct heen te rijden om hun fietsen uit de container te halen. Dana heeft mij herhaaldelijk met een snoezig gezichtje met grote ogen gevraagd: "mama, gaan we naar de zeecontainer, onze fietsen halen? Ja toch?" Helaas, ze zullen nog even moeten wachten.

Dana heeft overigens elke ochtend nog moeite met het feit dat ze naar school moet. Ze weigert zich aan te kleden, huilt, is boos. Maar vanochtend toen ze eenmaal aangekleed op school was, zag ze de juf, gaf haar een hand, kwam mij nog even een knuffel en een kus geven en liep zo de klas in! Ik vraag me af waarom we 's ochtends nog zoveel moeite hebben om haar naar school te brengen....
Lukas heeft het nog prima naar zijn zin op school. Hij heeft het veel over zijn vriendjes, waarvan hij nog steeds de namen niet weet.

Ik heb sinds gisteren elke dag 2 en vanaf volgende week 3 uur tijd voor mijzelf. Ik hoef niet meer op school te blijven, dus breng de kinderen naar school en kom weer thuis en na schooltijd ga ik ze weer halen. Dat geeft mij tijd om even wat te mailen en eens na te denken over wat ik in de komende maanden eens wil gaan doen. We krijgen het de volgende weken nog wel druk met verhuizen en alles regelen, maar daarna gaat er natuurlijk wel wat tijd ontstaan. Ik heb me overigens wel opgegeven voor eventueel werk op school (in welke vorm dan ook) dus wie weet komt daar ook nog wel wat uit. Voorlopig verveel ik me overigens echt nog niet.
Ik ben allerlei nieuwe Indiase gerechten aan het uitproberen, na mijn kooklessen van Annie (mijn schoonzus). Ik heb ook een paar leuke websites met gerechten van haar gekregen, dus die ben ik nu ook aan het onderzoeken. De kinderen vinden vooral chapati's erg lekker. Een soort hartige pannekoeken die je met van alles en nog wat kunt eten. Dus die hebben we naast rijst bijna bij elke avondmaaltijd erbij. Wat me opvalt is dat je hier, misschien door het klimaat, veel minder behoefte hebt aan vlees. Wij eten dat dus nu ook veel minder. En het klimaat is ook goed voor de lijn. Minder vlees, je hebt minder trek in snoepen, gezond eten, veel water drinken. Ik ben spontaan alweer aan het afvallen. Ik denk dan ook veel aan Marjan en Karin, misschien moeten jullie hier maar naartoe op vakantie, dat helpt beter dan de sociale controle op het werk....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten