Schoolervaringen

Lukas is ondertussen al wat gewend op zijn school. Hij gaat elke dag netjes in uniform met zijn schooltasje. Afgelopen maandag was hij na school verdrietig, hij dacht dat de juf boos op hem was. De leraren zijn hier soms nogal direct en kunnen ook heel streng en hard praten. Hij heeft deze week al een paar keer gezegd dat de juffen hier soms schreeuwen (maar in Nederland doen de juffen dat niet, mama). Gelukkig bleek bij navraag dat de juf helemaal niet boos op hem was, maar dat hij soms wat sneller moet eten of zijn werkje moet afmaken. En dat was een beetje verkeerd overgekomen. Ze geeft hem nu veel complimentjes (Lukas is a good boy), die ik even aan hem heb uitgelegd. En nu komt hij elke dag trots en blij uit school (mama, de juf zegt dat ik goed mijn best heb gedaan!). Lukas krijgt elk weekend huiswerk mee naar huis. Zo moest hij vorige week de grote en kleine I/i leren schrijven. En deze week de L/l en de 1(een).
Daarnaast is Lukas begonnen met extra Engelse les. De dochter van onze verhuurders (die beneden woont) geeft Engelse les aan buitenlanders en wilde Lukas ook wel helpen. Ze doet het erg leuk en het geeft Lukas wat vertrouwen. Het is erg grappig, want zijn zinnen zitten nu vol met Engelse woordjes.

Dana is deze week ook begonnen. Ze heeft deze week 1 uur per dag les gehad om te wennen en ik mocht met haar mee. De laatste dagen moesten de moeders af en toe uit de klas om de kinderen eraan te laten wennen dat de moeders er volgende week niet meer bij zijn. Nou, dat geeft nogal wat trammelant. Bijna alle kinderen (van de 9 in haar klas) zijn nieuw en er wordt flink geschreeuwd. En dat steekt elkaar dan weer aan. Dana heeft het hier dus ook flink zwaar mee. Daarnaast is het voor de moeders (speciaal de Westerse moeders) ook niet zo makkelijk. De aanpak is hier namelijk nogal wat anders dan we gewend zijn. Hoewel het met de dag wat gestructureerder gaat. Er zijn bij Dana 3 juffen in de klas: de hoofd juf, een assistent juf en een nanny. Wanneer de kinderen gaan verfen, krijgen ze allemaal een verfschort aan. Dan gaat 1 juf de verf op 1 kwast doen, een andere juf verft met 1 kindje een paar strepen op een blaadje (of, wat vaak genoeg gebeurd, ze doet het zelf en het kind kijkt) en de derde juf veegt de vingers van dat kindje af. De andere kinderen zitten er omheen en kijken ernaar, of hangen verveeld rond. En dan mag het volgende kindje. Wat een luxe hebben we dan eigenlijk als in Nederland op de creche of op school alle kinderen voldoende materialen hebben om mee te spelen en ze heerlijk gestructureerd bezig gehouden worden. Hier is het soms wat ver zoeken. Ach, daar zullen we wel aan wennen. Kinderen hier worden ook gelukkig groot. En Dana is helemaal trots dat ze geverfd heeft. En daar gaat het uiteindelijk om.
Ze vinden allebei de Engelstalige rijmpjes ook erg leuk. Dus die zingen we vaak, zodat ze deze in de klas ook mee kunnen zingen. En waar Dana in Nederland continue 'Olifantje in het bos' zong, is dat nu veranderd in 'Twinkle twinkle little star'.

Om de tijd tussen Dana's les en Lukas te overbruggen ben ik deze week twee keer heerlijke cappucino wezen drinken in een cafe/bakkerij hier in de buurt. Dat doe ik dan samen met Andrea (een Oostenrijkse, waarvan haar zoon bij Dana in de klas zit). Zij woont hier nu 4 maanden en heeft haar weg een beetje gevonden. Zij weet vooral ook de luxere westerse spullen te vinden. Die hebben we niet altijd nodig, maar soms is het wel heerlijk om ze te weten.

Vanavond ga ik met Jayanthi (dochter van de verhuurders) in een Japans restaurant eten. Jayanthi heeft samen met een aantal anderen een tijdschrift en ze moet een recensie over dit restaurant schrijven. Om er gelijk een leuke avond van te maken neemt ze dan altijd een paar vriendinnen mee en gaan ze gezellig lekker eten. En omdat ze vond dat ik maar zo thuis met de kinderen bezig was en Dietrich hard aan het werk was, heeft ze mij ook uitgenodigd. Leuk, zo leer ik nog wat mensen kennen.

Het leven lijkt zo best lux, maar het is toch ook op een bepaalde manier hard werken. Alles kost hier meer tijd en energie. Dus meestal ben ik toch van 6.30 uur tot 22.00 uur flink in de weer om alles rond te krijgen. Gelukkig hebben we nu voor een paar dagen John te hulp. Hij is een kennis van Dietrichs ouders en helpt met schoonmaken (wat echt veel intensiever moet gebeuren dan in Nederland), koken en boodschappen doen.

Nou, dat was het weer voor vandaag. Genoeg leesvoer lijkt me...