Tijd

Lukas en Dana zijn gisteren met de naschoolse activiteiten begonnen. Dit betekent dat ze om 12 uur, na hun les naar een ander lokaal gaan, waar ze met de andere deelnemende kinderen eten. Daarna beginnen ze met activiteiten zoals zwemmen, buiten sporten, kleien, kleuren, origami en dansen. Van te voren hadden ze er veel zin in. Nu ze begonnen zijn is het toch even wennen. Vandaag was ik op school voor een afspraak over het jaarboek en kwam ik net naar buiten toen de wisseling van klas plaatsvond. En ik zag Dana in tranen bij de juf. Lukas zag zijn zus huilen en begon natuurlijk spontaan ook. Na enige twijfel ging ik toch maar even kijken. Gelukkig kon Lukas getroost worden en ging hij alsnog de klas in. Dana moest haar eigen klas in, maar wilde natuurlijk niet zonder haar moeder. Dus ben ik er maar gezellig bij gaan zitten. Na enige tijd kwam een van haar eigen juffen langs en mocht ik weg als haar eigen juf maar bij haar bleef. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik om 3 uur 's middags op school kwam om ze te halen, hadden beide kinderen het zo naar hun zin dat ze niet meer naar huis wilden. Dana had de grootste verhalen over haar zwemles en Lukas had een vis gevouwen en gekleurd.

Nu de kinderen van 9 tot 3 op school zitten is voor mij een soort vakantie aangebroken. Zo voelt het in ieder geval. Wat een rust en wat een vrijheid. Gisteren ben ik maar eens begonnen met de eetkamer opruimen. Overal in huis ligt rommel. Ik kwam er gewoon niet aan toe. Ik heb me voorgenomen om elke dag maar een stukje te gaan opruimen. Verder kon ik ook nog een half uur lezen en mijn yoga oefeningen doen. En ik had ook nog tijd om te koken. Heerlijk! En dat onder het genot van de muziek die ik leuk vind, zonder dat Dana deze weer uitzet en haar eigen muziek aanzet.
Vandaag had ik een afspraak op school, ik ga helpen met het jaarboek. En ik heb, zoals jullie misschien hebben gezien de layout van mijn weblog eens even aangepast. Totaal onbelangrijk werk, maar ook wel leuk om te doen. En als laatste heb ik het Philips Service Center nog eens gebeld, want de televisie-maak-meneer is nog steeds niet geweest: Nee mevrouw, er komt vandaag echt iemand langs... Nee dus... niemand gezien. En heb ik Panasonic Service Center gebeld, want daarvan komt ook al een week iemand langs. Deze heb ik elke dag aan de lijn en ook daar zeggen ze elke dag: ja mevrouw, vandaag komt er echt iemand langs...Ook nee dus, er is vandaag echt niemand geweest, en gisteren ook niet en eergisteren ook niet....Gelukkig heb ik met Lukas zijn verjaardag destijds een kleine extra koelkast gekocht, anders had ik nu niet zo geduldig geweest.
Overige plannen voor deze week: blijven bellen naar de Service Centers, mijn vergunning ophalen bij het immigratiekantoor zodat ik echt in India mag blijven, naar yogales, met school overleggen voor de sportdag van Lukas, een boek lezen, beetje opruimen en wie weet nog even met iemand koffie drinken. Mensen, mensen, wat een vrije tijd. Heb ik al zolang niet gehad. Is absoluut een luxe om gewoon eens na te denken wat ik nu weer kan gaan doen.