Elke dag weer vertel ik mijn verhaal over hoe het met ons gaat en hoe het nu echt in India is. Hoe de kinderen het doen? Hoe gaat het met Dietrich? En hoe is het nu voor mij om zo ver weg in India te zitten. Realistische vragen geboren uit oprechte interesse. Vragen die erbij horen nu wij weer in Nederland zijn en al onze goede vrienden en familie weer ontmoeten. Zo goed als ik kan, probeer ik mijn antwoorden te geven. Al is het voor veel mensen moeilijk om werkelijk te begrijpen hoe het leven voor ons in India is. Het zijn antwoorden die zeggen dat het best leuk is in India en dat de kinderen het erg naar hun zin hebben. Dat we het niet altijd even makkelijk hebben met hitte, mieren, veel visite, Dietrich die heel hard en veel werkt. Maar dat we een leuke school hebben en dat we een lieve hulp hebben en dat ik het heerlijk vind om weer te studeren en aan het werk te gaan.
Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Wereldexpat binnen via mijn mail. Dit is de nieuwsbrief van RWN voor Nederlanders in het buitenland. En een van de artikelen in deze nieuwsbrief is er een van een andere expatvrouw uit Maleisie. Over hoe het nu werkelijk is om als expatvrouw in het buitenland te zijn. Ik wil dit artikel graag met jullie delen, want ik denk dat zij precies beschrijft wat ik ook ervaar. Het klinkt misschien in eerste instantie negatief, maar het is dan ook niet altijd even makkelijk. Maar let vooral ook op het eind. Het is maar hoe je naar situaties kijkt en hoe je er mee om probeert te gaan....
Claire Wilson woont al jaren in Maleisië. Als doorgewinterde expat(vrouw) heeft ze een paar handige tips voor een gelukkig leven in het buitenland.
Allemaal leuk en aardig, dacht ik na het lezen van het boekje voor expatvrouwen Als je partner naar het buitenland wordt uitgezonden, maar ik heb wel de nodige kanttekeningen. Om te beginnen met het zinnetje: 'als je partner maar gelukkig is, dan wordt de uitzending een succes.'
Ja, dat zullen héél véél mannen denken en hopen als ze worden uitgezonden. Maar als ze écht eerlijk zijn, stellen ze zichzelf eerst de vraag hoe hun relatie is in eigen land. Hoeveel mensen antwoorden daarop niet 'goed', terwijl de eerste scheurtjes al binnen een jaar na de uitzending zichtbaar worden?
Op jezelf aangewezen
In het boekje vind je ook de opmerking dat de expat 'erg hard zal moeten werken'. Dat wil dus zeggen dat hij (of zij) lange uren maakt en daarom niet veel thuis kan zijn om echtgenote en eventuele kinderen te begeleiden/op te vangen. Hij zal vaak doodmoe zijn en het liefst een tukje willen doen.
Dan is het een beetje tegenstrijdig om adviezen te lezen als 'plan reisjes in je nieuwe land', 'neem de tijd voor elkaar' of 'ga sporten en leuke dingen doen'. De praktijk is dat je als vrouw, al dan niet met kinderen, veel op jezelf bent aangewezen en dat je inventief moet zijn.
Gladde glijbaan
Natuurlijk, er zijn verenigingen met een heel scala aan sociale activiteiten. Je leert veel nieuwe mensen kennen, maar juist daarbij schuilt er een addertje onder het gras. Al snel is iedereen je 'vriend' en willen ze alles over en van je weten.
Je bent nieuw, dus kneedbaar. Lunches, charities, elkaar aftroeven met nog mooier gestylede tafels, kleding, juwelen en drank...heel veel drank, want het is allemaal zó fijn en we zijn zó gelukkig en geld speelt (vaak) geen rol. Maar zulke vriendschap is een utopie en het roddelcircuit is een gladde glijbaan.
Momenten van heimwee
Op praktisch vlak zijn de tips realistischer. Het zit hem écht in de kleine dingen. Bijvoorbeeld: maak van je huis een 'thuis' door dingen mee te nemen die vertrouwd en veilig aanvoelen. Op momenten van heimwee moet je daarop even kunnen teruggrijpen.
Ja inderdaad, er is ook Skype. Maar realiseer je dat er vaak een enorm tijdverschil is en ook dat de verbinding niet altijd goed is. Of heel erg slecht. Of dat er helemaal geen verbinding is. Als er een onweersbui valt, is het vaak al over en uit!
20 nonnen
Wanneer er iets ergs in je familie gebeurt, zul je eerst radeloos zijn en je daarna door de afstand machteloos voelen. En ondertussen moet je zien te wennen aan het verkeer in je nieuwe woonland, de beloftes die niet worden nagekomen en aan de waarheid die soms vakkundig wordt verdraaid.
Je zult het geduld van 20 nonnen moeten ontwikkelen en altijd 4 stappen vooruit moeten denken. Je zult een enorm gevoel voor humor moeten hebben en als je wéér niet gekregen hebt waar je om had gevraagd, zul je gewoon weer van voren af aan moeten beginnen.
Grijze haren
Ik heb veel in het buitenland gewoond, ons kind is in het buitenland geboren en ik heb altijd gedacht dat het met mijn gevoel voor humor wel goed zat. Toch heb ik juist dàt gevoel nog veel meer moeten ontwikkelen. Ik heb geleerd mijn ongeduld te bedwingen. Als het vandaag niet komt, dan misschien morgen. Nu, met mijn grijze haren, kijk ik terug op een leven waarin ik ben gegroeid. Ik neem niets meer aan voor zoete koek aan en selecteer mensen op eigenschappen die voor mij belangrijk zijn. Vrienden ben je niet na twee ontmoetingen. Ook krijg je geen vrienden door Facebook. Echte vriendschap moet groeien.
Wees eerlijk
Zolang je dat maar in je achterhoofd houdt en volkomen eerlijk bent - tegenover jezelf maar ook tegenover je partner - heb je waar ook ter wereld de tijd van je leven. Ontdek, zoek uit en proef al die nieuwe ervaringen. En deel ze dan met je partner.
http://www.rnw.nl/nederlands/article/als-expatvrouw-ben-je-vooral-op-jezelf-aangewezen
Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Wereldexpat binnen via mijn mail. Dit is de nieuwsbrief van RWN voor Nederlanders in het buitenland. En een van de artikelen in deze nieuwsbrief is er een van een andere expatvrouw uit Maleisie. Over hoe het nu werkelijk is om als expatvrouw in het buitenland te zijn. Ik wil dit artikel graag met jullie delen, want ik denk dat zij precies beschrijft wat ik ook ervaar. Het klinkt misschien in eerste instantie negatief, maar het is dan ook niet altijd even makkelijk. Maar let vooral ook op het eind. Het is maar hoe je naar situaties kijkt en hoe je er mee om probeert te gaan....
Claire Wilson woont al jaren in Maleisië. Als doorgewinterde expat(vrouw) heeft ze een paar handige tips voor een gelukkig leven in het buitenland.
Allemaal leuk en aardig, dacht ik na het lezen van het boekje voor expatvrouwen Als je partner naar het buitenland wordt uitgezonden, maar ik heb wel de nodige kanttekeningen. Om te beginnen met het zinnetje: 'als je partner maar gelukkig is, dan wordt de uitzending een succes.'
Ja, dat zullen héél véél mannen denken en hopen als ze worden uitgezonden. Maar als ze écht eerlijk zijn, stellen ze zichzelf eerst de vraag hoe hun relatie is in eigen land. Hoeveel mensen antwoorden daarop niet 'goed', terwijl de eerste scheurtjes al binnen een jaar na de uitzending zichtbaar worden?
Op jezelf aangewezen
In het boekje vind je ook de opmerking dat de expat 'erg hard zal moeten werken'. Dat wil dus zeggen dat hij (of zij) lange uren maakt en daarom niet veel thuis kan zijn om echtgenote en eventuele kinderen te begeleiden/op te vangen. Hij zal vaak doodmoe zijn en het liefst een tukje willen doen.
Dan is het een beetje tegenstrijdig om adviezen te lezen als 'plan reisjes in je nieuwe land', 'neem de tijd voor elkaar' of 'ga sporten en leuke dingen doen'. De praktijk is dat je als vrouw, al dan niet met kinderen, veel op jezelf bent aangewezen en dat je inventief moet zijn.
Gladde glijbaan
Natuurlijk, er zijn verenigingen met een heel scala aan sociale activiteiten. Je leert veel nieuwe mensen kennen, maar juist daarbij schuilt er een addertje onder het gras. Al snel is iedereen je 'vriend' en willen ze alles over en van je weten.
Je bent nieuw, dus kneedbaar. Lunches, charities, elkaar aftroeven met nog mooier gestylede tafels, kleding, juwelen en drank...heel veel drank, want het is allemaal zó fijn en we zijn zó gelukkig en geld speelt (vaak) geen rol. Maar zulke vriendschap is een utopie en het roddelcircuit is een gladde glijbaan.
Momenten van heimwee
Op praktisch vlak zijn de tips realistischer. Het zit hem écht in de kleine dingen. Bijvoorbeeld: maak van je huis een 'thuis' door dingen mee te nemen die vertrouwd en veilig aanvoelen. Op momenten van heimwee moet je daarop even kunnen teruggrijpen.
Ja inderdaad, er is ook Skype. Maar realiseer je dat er vaak een enorm tijdverschil is en ook dat de verbinding niet altijd goed is. Of heel erg slecht. Of dat er helemaal geen verbinding is. Als er een onweersbui valt, is het vaak al over en uit!
20 nonnen
Wanneer er iets ergs in je familie gebeurt, zul je eerst radeloos zijn en je daarna door de afstand machteloos voelen. En ondertussen moet je zien te wennen aan het verkeer in je nieuwe woonland, de beloftes die niet worden nagekomen en aan de waarheid die soms vakkundig wordt verdraaid.
Je zult het geduld van 20 nonnen moeten ontwikkelen en altijd 4 stappen vooruit moeten denken. Je zult een enorm gevoel voor humor moeten hebben en als je wéér niet gekregen hebt waar je om had gevraagd, zul je gewoon weer van voren af aan moeten beginnen.
Grijze haren
Ik heb veel in het buitenland gewoond, ons kind is in het buitenland geboren en ik heb altijd gedacht dat het met mijn gevoel voor humor wel goed zat. Toch heb ik juist dàt gevoel nog veel meer moeten ontwikkelen. Ik heb geleerd mijn ongeduld te bedwingen. Als het vandaag niet komt, dan misschien morgen. Nu, met mijn grijze haren, kijk ik terug op een leven waarin ik ben gegroeid. Ik neem niets meer aan voor zoete koek aan en selecteer mensen op eigenschappen die voor mij belangrijk zijn. Vrienden ben je niet na twee ontmoetingen. Ook krijg je geen vrienden door Facebook. Echte vriendschap moet groeien.
Wees eerlijk
Zolang je dat maar in je achterhoofd houdt en volkomen eerlijk bent - tegenover jezelf maar ook tegenover je partner - heb je waar ook ter wereld de tijd van je leven. Ontdek, zoek uit en proef al die nieuwe ervaringen. En deel ze dan met je partner.
http://www.rnw.nl/nederlands/article/als-expatvrouw-ben-je-vooral-op-jezelf-aangewezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten